3 Soruda: Mamut Art Project katılımcılarından Bora Aşık

50 sanatçının toplam 500’den fazla işinin sergileneceği Mamut Art Project 2019, 3-7 Nisan 2019 tarihlerinde Küçükçiftlik Park’ta gerçekleşecek. Sanat kariyerinin başlarında olan bağımsız yetenekleri destekleme misyonunu edinen Mamut Art Project’in bu seneki katılımcıları, 1350 başvuru arasından seçildi.

Hayali karakterleri ve farklı disiplinlerdeki çizgileri bir araya getiren çalışmalarıyla Bora Aşık da Mamut Art Project aracılığıyla işlerini ilk kez sergileyecek olan sanatçılardan biri. Bir yandan edebiyatla da uğraşan ve yakında ilk solo sergisini de açmayı planlayan sanatçı, Mamut öncesinde üç sorumuzu cevapladı.

Bu sergiden önce bilmediğin bir bilgi?
Mamut, öğrencilik yıllarımdan beri takip ettiğim ve düzenli olarak başvuru yaptığım bir organizasyon. Sergiye dahil olamadığım her yıl, “Seçilmiş olmak acaba nasıl bir duygu?” diye düşünürdüm. Çünkü benim gibi henüz yolun başında olan sanatçılar için Mamut, aklımızdakileri gerçekleştirebilmek üzere geçebileceğimiz sayılı büyük kapıdan biri.

Bu seneki sergide payıma düşen kısımda kendimi ifade edebilme fırsatını yakaladığım için çok heyecanlıyım. Dolayısıyla bu sergiden önce bilmediğim bir ‘bilgi’ yerine, bilmediğim bir histen bahsetmek istiyorum. Olumlu haberi aldığımdan beri tepeden tırnağa garip duygular içindeyim. Abartıyormuşum gibi görülebilir ama böyle bir şeyin, böyle bir zamanda gerçekleşmesi benim için büyük anlam ifade ediyor. Rasyonel bir faydadan öte, iç dünyamda bazı taşların yerine oturduğunu hissediyorum. Sanırım ilerleyen zamanlarda çizim hayatımı ‘sergiden önce, sergiden sonra’ olmak üzere ikiye ayıracağım.

Sergiye hazırlanırken aklında sürekli dolaşan bir düşünce?
Herkese kişisel birer alan sunulması bu organizasyonun yalnızca bir sergiden ibaret olmadığını gösteriyor. Hazırlık süresince aklımda dolanan tek bir konu var: Bu işin altından layığıyla kalkabilmek. Hayatım ve karakterlerim iç içe geçmiş durumda. Bana ayrılan alanda ‘iş’ sunmaktan ziyade var oluş şeklimi ve düşüncelerimi sunuyor olacağımın bilincindeyim; üzerimde bunun ufak ve tatlı bir stresi var, o kadar.

Sergiden sonra yapmak istediğin ilk şey?
Sergi süresince izleyicilerden alacağım geri dönüşlerin benim için ayrı bir değeri var. Çünkü yıllardır, modern dünyada yaşayan Diyojen gibi kendi hâlimde yazıp çizdim. Bu sergi sayesinde üzerimdeki örtüyü atmış olacağım. Sergi nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın, bu süreci yaşamış olmak bile benliğimde hatırı sayılır bir değişimin izini bırakacak ve zihnimin bir köşesinde motivasyon kaynağı olarak daimi yerini alacak.

Çizmenin dışında yazıyorum, yazmanın dışında da çiziyorum. Bu iki eylem hayatımda eşit yer kaplıyor. Mamut’tan sonra ilk kişisel sergimi açmak ve basılmayı bekleyen kitaplarımı değerlendirmek için elimden gelen her şeyi yapmayı planlıyorum. Gerisi izleyicinin/okurun takdiri…

Sanatla uğraşarak, ‘havuca ulaşmaya çalışan eşek’ ile benzer bir kadere mahkûm olduğumun farkındayım. Ama elde edemeyeceğimi bildiğim sonun hayali bile güzel. Ah, eşekler…