Tüyler ürperten, karanlık synthler: Oneirogen
Bant Mag. No:43’teki keşiflerimizden biri de tekinsiz müzikleriyle Oneirogen!
Yazı: Ege Yorulmaz, İllüstrasyon: Yağız Yılmaz
Oneirogen, New Yorklu müzisyen Mario Diaz de Leon’un deneysel elektronik müzik projesi. Projeden çıkan son albüm Plenitude eylül ayında dinleyiciyle buluştu ve beş şarkılık kayıt uzun bir ambient müzik albümünün yoğunlaşıp sıkıştırılmış hâli denebilir.
“Oxygen” isimli girizgâh niteliğinde bir şarkıyla başlayan albümün başında karanlık endüstriyel seslerle âdeta albüme hazırlanıyorsunuz. Albümün gerisindeyse çok daha karanlık synthlerle bir nebze melodik hâle getirilmiş ama hâlâ noise türüne iyi örnek olabilecek kayıtlar sizleri bekliyor. Biraz kulak tırmalayıcı başlayan albümün ilerledikçe, çok iyi entegre edilmiş vokallerin yardımıyla da dinlemenin kolaylaştığını ve albümdeki yenilikçi sesleri giderek daha çok takdir edeceğinizi söyleyebiliriz. Albümün son şarkısı “Emergence” özellikle hipnotize edici bir durağanlıkla albümün kapanışını yapıyor ve bu noktada albüm iyi planlanmış bir deneyime dönüşüyor. Gerek yoğunlaştırılmış karanlık synthleri, gerek tekrar eden endüstriyel sesleriyle Plenitude akıllarda zor dinlenecek bir albüm gibi canlansa da, tasarımıyla tam teşekküllü ve bölünemez bir deneyim aslında. Tüyler ürpertecek kadar yenilikçi, oldukça yoğun 22 dakikalık albüm, bir solukta dinlenince zamanınızın ve cesaretinizin kesinlikle hakkını veriyor.
