Alice Glass acı katmanlarıyla örülen aşkları sorguluyor

İlişkilerin romantik ve masalvari yanlarından sıkça söz eden filmler, şarkılar ve kitaplar, genellikle bu yoğun hislenimleri toz pembe bulutlar ardında deneyimleneceğine dair bir koşullanma yaratır. İşlerinde birini delicesine seviyor olmanın yaratabileceği dengesiz ruh hâllerinden ve anlaşmazlıklardan bahsedenler de var tabii. Alice Glass gibi. 

Crystal Castles’ın sesi olarak tanıştığımız Alice Glass, aşkın türlü tatsız ve karanlık hâllerini seslendirmekte beis görmüyor. Aksine, süregelen anlatıların dışında; ilişkilerin doğasında barındırdığı vahşiliklerle, öfkeyle ve buna benzer birçok karanlık hisle yüzleşmeye çağırıyor. 

28 Ocak’ta yayımlanmasını beklediğimiz ilk solo albümünü 16 Şubat’a erteleyen Alice Glass, Prey//IV’dan dinlemeye açtığı “Love Is Violence”da hemen hemen herkesin baş etmek zorunda kaldığı problemleri odağına alıyor. Manipülatif ve toksik partnerlerle yaşanan ilişkilerde, başka acı katmanlarıyla baş etmek zorunda kalındığından bahsediyor ve şarkıyı yazma motivasyonunu şu şekilde açıklıyor:

“Partnerinin sevgisini; onu kontrol etmek ve incitmek için kullanan herhangi birinin hayattaki en acımasız ve iğrenç manipülatif taktiklerden birini uyguladığını düşünüyorum. Güç mücadelelerini gizleyip buna aşk adını vermek, partnere yönelik bir şiddet biçimidir. ‘Love is Violence’ parçasıyla, herkesin bu kırmızı bayrakları görmesine yardımcı olmak ve kendisini bu toksik durumlardan uzaklaştırmasına ilham vermek istiyorum.”

2014’te Alice Glass, Crystal Castles serüvenine de müzikal partneri Ethan Kath’ın 15 yaşından beri kendine uyguladığı fiziksel ve zihinsel tacizler sebebiyle son verdiğini duyurmuştu. Takip eden yıllarda deneyimlerini açıkça paylaşan ve üretimleri için bir motivasyona dönüştüren Glass, iyileşmeye ve zihni saran bulutları savuşturmaya şarkılarıyla devam ediyor anlaşılan.

“Baby Teeth”, “Fair Game” ve “Suffer and Swallow”u takip eden “Love is Violence”, Bryan M. Ferguson tarafından çekilen video klibiyle de şarkının dert edindiği meseleleri doğrudan seyirciye aktarmayı başarıyor. 

Yazı: Asena Büyük