Special Interest, yeni albümü Endure’da hardcore punk’ın tozunu dans pistinde attırıyor. Albümün miksini daha önce Angel Olsen, Yves Tumor ve Lana Del Rey gibilerinin kayıtlarında rastladığımız Collin Dupuis üstlenmiş. Nathan Cassiani’nin öve öve bitiremeyeceğimiz bas yürüyüşleri, Ruth Mascelli’nin albüm boyunca tırmandırıp indirdiği elektronik davullarla yüzeyi örüyor. Maria Elena’nın en az vokal Alli Logout kadar güçlü bir anlatıcı rolüne kesilen gitarı da eklenince grup, performansının en yüksek seviyesine ulaşıyor… 

2020’nin ses getiren uzunçaları The Passion Of’u takip eden kayıt, toplumun işlediği öfkenin üzerine gidiyor. Bunu yaparken ayrıksı otlarının bir mabedi sunusundaki kaotik ve kucaklayıcı gece mekânlarını arkasına alıyor. 

Special Interest – Endure’un his haritasını çıkardık.

“Cherry Blue Intention”, bacak titreten bir gerginliği salan temposuyla sıradan bir akşama eşlik edemeyecek bir albüme açılış yapılıyor. Bu ritmin; bir kulübün titreyen ışıklarına işaret edebileceğini sezdiren bir drum & bass ritminin girişiyle albümün şekillendiği iki ortamdan birinin, gece kulübünün kapılarını aralıyoruz. “Midnight Legend” klibinde resmedilen kulüp imgesi, kaydın ilk yarısına hâkim olan bu ambiyansı güçlendirici bir temsil olacaktır.

Işık ve gürültünün kontrol dışılığında örülen ve vücutsal sıvı kokularından oluşan bir hava duvarı. Ve insanın kendisinin bile anlayamadığının ortada olduğu ilişki dinamikleri. Alli Logout, tüm bu kaosun içine hükmedici vokal melodileri fırlatıyor.

“(Herman’s) House”, parçanın adında bile parantezler içine sıkışan aktivist Herman Wallace’ın hikâyesine farklı bir anlatı katıyor. Hikâye şu şekilde: İşlediğini reddettiği bir cinayet için 41 yılını hapiste geçiren Wallace, hücresinden dışardaki arkadaşı Jackie Sumell’a hayalindeki evi tarif ediyor. Wallace’ın 2013’teki tahliyesini takip eden üçüncü gün kanser sebebiyle ölümü üzerine Sumell, bu evi gençlik merkezi olarak hayata geçirmek istese de arsa elinden alınıyor. 

Special Interest gibi New Orleans’tan çıkan Kara Panter Partisi üyesi bu ikilinin parçayla aynı adlı belgeselde dökülen hikâyesi, ilhamın çıkış noktası. Parçanın uğultulu bir ses kalabalığında gerinerek yürüyen baslara oturtulan doğasında bu anlatının neresinden tutulduğunu merak ediyorsanız, yalnız değilsiniz. Ancak Alli Logout nakaratta yaptığı (“Hepimiz beş dakikalığına Basquiat veya hayat boyu Herman olacağız. Bu yüzden evi, bir hayali kuralım diyorum çünkü bize vadedilen tek şey bu.”) analoji için “ABD’DE Siyah olmanın iki yüzü bu. Ya tamamen idolize ediliyorsunuz ya da bir kafese tıkılıyorsunuz.” diyerek kendini ifade ettiğinde taşlar yerine oturuyor.

“Foul” ile grup, taşıdığı öfkeyi su yüzüne çıkarıp geri batırıyor. Birikmiş kızgınlığın yeri ve zamanı olmaksızın ortaya çıkması, içimizde baskıladıklarımıza dair sıramızın gelmesini beklemeden bildiğimiz doğruları konuşmaya cesaretlendiren bir salvo. Düzenin kokuşmuşluğuna vokal atışmaları ve post punk gümbürtüsüyle cevap veriyor.

Kapanışta gelen “Kaybettiğin zamanı nasıl ölçersin?” sorusu üstüne “Midnight Legend”, mesai saatlerinin ardından resmen devam edebilmek için sürdürülen arınma gecelerine dönüşen gece hayatına kayıyor. Grubun ses evreninde yeni bir perde açan parçada, parlak synth vuruşları etrafı sarıyor. Mykki Blanco ve Alli Logout’un vokallerinin birbiri içinde erimesiyle parça daha da lezzetleniyor.

Boğuk bir gürültüyle açılan “Love Scene”, odağı dans pistinden üst kata taşıyor. “Kurdish Radio” ise artık taksiye atladığımızda bizi buluyor. ABD ve doğulu petrol ülkeleri arası kurduğu enteresan benzetemeler doluşuyor birden kulağımıza. Gerçeklikten soyutlanma alanlarını terk ederken yüze çarpan bir soğuk su gibi radyodan yükselen haberler belki işaret edilen. “My Displeasure” ve “Impulse Control” ile albüm iyiden iyiye sisleniyor. Distortion, sinyaller ve endüstriyel seslerin havayı bürümesiyle Endure resmen kabuk değiştiriyor. 

Albümün içine aldığı bir diğer göndermeyi de hemen açalım. “Impulse Control” ve “Concerning Peace” parçaları, filozof Franz Fanon’un sömürgeleşmenin zararlı psikolojiLA blues,k etkilerinin bir incelemesini sunan Yeryüzünün Lanetlileri kitabına atıfta bulunuyor. 

“Şiddet / Karmaşık yapısı içinde / Tek araçtır / Saygısızlığa karşı!” diye haykıran, çift anlamlı ismiyle dikenli üslubunun haberini önden veren “Concerning Peace”e ulaştıysak, grupla birlikte bağırma zamanı gelmiş demektir.

“Interlude” ile hazırladıkları boşluğu sekiz dakikasının sekizi de dolu parça “LA Blues” ile doldurularak kapanışı yapıyor Special Interest. Oldukları kişileri onaylamayanlara, “Sevmiyorsanız basıp gidin” demekten çekinmeyenlere karşı takınılan güçlü duruşa rağmen içinde yenmesi gereken çelişkileri izliyoruz. Logout, parça çözümlenirken dışarıdan ziyade kendine ve ait hissettiklerine beslediği sevgiye odağını çevirerek gerçek gücü buluyor.

Zihin ve bedeni ele geçiren ses dünyasıyla Endure, dans pistinin sosyopolitik konumuna inerek mücadelelerimizin hayatımızın bütününe işleyen yapısını ortaya koyuyor. Kendini kapı aralığından gözlem yapmak gibi bir duruma da koymadan hem de. Girdiği delikleri sonuna kadar eşeliyor. Bolca göndermeye doyururken sömürgecilik, özgürlük mücadelesi, Siyah ve kuir temsili gibi birçok meseleyi sindirmesi de bir diğer marifeti. 2020’lerin huzursuzluk ve başkaldırı ortamında doğan albümün, bu zamanların betimlemesini üstleneceğini şimdiden görmek mümkün.