Ayşegül Bahtiyaroğlu Tekin’in yönettiği, İlkay Yıldız’ın yazdığı ve Gizem Aldemir’in performansıyla sahneye taşıdığı Hikayesinde Senden Bahsetti, sezonun ilgi çekici oyunlarından. Yalnızlaşmaya itilmiş bir kadının mahrem dünyasını, aklını, kalbini esprili bir dille aktaran oyunun sıradaki temsilleri 20 Kasım (Ara Sahne), 3 Aralık (Boa Sahne) ve 11 Aralık (Ara Sahne) tarihlerinde. Biletler ve detaylı bilgiler burada.

*Bu yazı, henüz Hikayesinde Senden Bahsetti oynunu izlememiş olanlar için bazı sürprizleri bozabilir.

---

Konu nedir?

Hikayesinde Senden Bahsetti, bir kadının trajikomik bir olayın ardından yalnız kaldığı evinde, ertelediği yüzleşmeleri gerçekleştirmeye başlaması sürecini anlatan tek kişilik bir oyun.

İzlemeden önce bilmemiz gerekenler

Bu oyun, yalnızlık, görünmezlik ve aidiyet gibi zor duyguları masaya yatırırken, karakterin içsel çatışmalarını da mizah ve dram arasında dengeleyerek ortaya koyuyor. Tek kişilik bir performans olarak, karakterin derinliklerine inmeyi ve onun içsel dünyasındaki yüzleşmeleri sahnede izlemeyi bekleyebilirsiniz.

İlk intiba?

Severek yazılmış ve sahnelenmiş bir oyun izlediğimi hissettim. Tutkuyla yazılmış bir kadın hikâyesini izlemek keyifliydi. Duyguları fazla süslemeden, zorlayıcı olabilecek hisleri doğal bir şekilde aktarmaya özen gösterdiği ve karakterini bağlanılabilir, ilişkilendirilebilir bir noktada tuttuğu izlenimini edindim. Oyun, yalnızlık ve görünmezlik gibi derin temaları cesurca ele alsa da bu zorlukları izleyiciye dayatmıyor.

En çok neyi sevdin?

Karakterin kendi sesine eşlikçi olarak iç sesinin de sahne dışından duyabileceğimiz şekilde yazılması hoşuma gitti. İki ses arasındaki gerilim, ikisi de günün sonunda kendi sesi olduğu için hem karakterin yalnızlığını vurgulayarak dramatik yapıyı kuruyor hem de oyunun mizahi tonunu güçlendiriyor. Üzerine basa basa anlatmak istediği yalnızlık ve aidiyetsizlik hissini yakalamayı başarıyor; bunu çekinmeden yapabilmesi ve karakteri yazarken sonuna kadar gitmesini sevdim.

En az neyi sevdin?

Hikâyenin ve karakterin zenginleşebilmesi için daha fazla unsura ihtiyaç duyduğunu düşündüm. Oyun, bir yandan mizahı taşırken bir yandan da hikâyenin karanlık ve hüzünlü yanlarını derinleştirme çabasında. Bu gerilimi tutmaya çalışırken yer yer temponun düştüğü anlar oldu ve karakterin ruh hâlindeki geçişlerin hızlılığı kimi zaman havada hissettirdi. Oyunun kimi zaman yavaşladığı ve karakteri daha yakından tanımaya olanak verdiği anlara ihtiyaç duydum. 

Oyunculuk için neler söyleyebilirsin?

Gizem Aldemir’in performansı içten ve doğal bir şekilde karakterin ruh hâlini yansıtıyor. Karakterin büyüyememiş yanlarını, güncel dertlerini ve mizahını başarılı bir şekilde canlandırmış. Aldemir, rolün komik yönlerine sadık kalırken aynı zamanda karakterin duygusal değişimlerini de ince ince işledi. Performansında heyecanlandığını hissettirdiği anlar olsa da genel olarak rolünü hakkıyla yerine getirdiğini düşündüm. Bir kadın olarak hayatla mücadele eden karakterin hem komik hem de dramatik yanlarını yansıtan bir performanstı.

Ambiyans / ortam / mekân / kurgu / dekor için neler söyleyebilirsin?

Karakterin iç dünyası ve dış gerçeklik arasındaki geçişlerin daha fazla zaman ve soluk alması gerektiğini düşündüğüm anlar oldu. Dekor genel olarak hikâyeye uygun şekilde tasarlanmıştı; karakterin kişisel yaşantısını yansıtan objeler biraz zenginleştirilebilirdi. Işıklandırma ise bazen sahnenin atmosferini tam olarak yakalamayı zorlayan bir his uyandırıyordu.

Oyun, modunu nasıl etkiledi?

Oyuna benimle gelecek arkadaşım geç kaldığı için salona girememişti. Yalnızlığı dert edinmiş bir oyunun ardından Kadıköy sokaklarında yalnız yürümek keyifliydi. Bu his ile nasıl ilişkilendiğimi düşündürdü. Yazarın, tüm hüznüne karşın karakterine verdiği sonun iç açıcılığı ile salondan ayrılmak güzeldi.

Kimler sever?

Aile içi çözülmemiş sorunları, kadın hikâyelerini ve dramla komediyi bir araya getiren işleri izlemekten keyif alanlar bu oyunu sever. 

Bunu seven şunları da sever

Fleabag, Crazy Ex Girlfriend.

Yazara / yönetmene bir soru soracak olsan ne olurdu?

Oyunu yazarken kendi yaşantınızdan ve çocukluk yıllarınızdan ne kadar esinlendiniz? Bu hikâyede sizin kişisel deneyimlerinizin ne kadar yeri var?