Kaptan Zaman: 1964 yılı ve Japonya’daki gençlerin isyanı
Sıkça “Japon sinemasının Godard’ı” olarak anılan Nagisa Ōshima, 1960 yapımı Cruel Story of Youth filminde çalkantılı dış politikanın ve baskıcı yönetimin Japonya gençliğine vurduğu zinciri “Sosyal değişime olan tutkumuz gençliğimizi ateşlemeli” diyen suçlu sevgililer üzerinden anlattığında, toplumsal gözlemlerini cinsellik ve şiddete vurgu yaparak ifade ettiği için fazlasıyla eleştirilmişti. Sert anlatımına rağmen genç nüfusun sesinin duyurulmasında bir başlangıçtı. Bundan 4 yıl sonra LIFE fotoğrafçısı Michael Rougier ve muhabir Robert Morse; Japonya’nın kayıp ve umutsuz hisseden isyankâr gençliğini Teenage Wasteland: Portraits of Japanese Youth in Revolt serisiyle dünyaya tanıttı.
İkilinin fotoğrafları doğrudan bir sosyo-politik eleştiri getirmiyor aslında. Kültürel ve siyasi baskının tetiklediği kimlik bunalımını iç dünyalarını dışa vuran yüz ifadeleri ele veriyor; kimi zaman müzik aracılığıyla, kimi zaman da “anca hayallerinde gidebilecekleri yerlere seyir alan gemi manzaralarıyla.” O zamanlarda bir başkaldırı sembolü olan The Beatles’ın Tokyo uyarlaması da, müzik ve dansla kendilerini ifade etme isteklerinin en belirgin örneği olabilir.
Yazı: Cansu Çubukçu