Ne kadar doyarsak, o kadar aç kalacağız

1934 doğumlu Çek animatör, sürrealist sanatçı ve yönetmen Jan Švankmajer’in stop-motion animasyonları; gündelik ve sıradan nesnelerin beklenmedik şekillerde kullanımından kaynaklanan rahatsız edici atmosferlerle karakterize ediliyor. Baştan sona gerçeküstü, rüyamsı, neredeyse halüsinasyon kıvamında. 

60’larda, Çekoslovak Sürrealist Grubu’nda yer alan sanatçının filmleri, kültürel ve bilimsel imalarla dolu fakat onları yalnızca entelektüel kalabalık için değil, herkes için erişilebilir kılan bir şey var. Canlı ve çok yönlü görüntüler, doğrudan izleyicinin bilinçaltına hitap edebiliyor.

Lunch, 1992’de Švankmajer tarafından yönetilen, insanın yemekle ilişkisini inceleyen Jídlo (Yemek) serisinin klasikleşmiş bir parçası. Lokantada garsonun dikkatini çekemeyen bir iş insanı ve berduş görünümlü bir başka karakterin gördükleri her şeyi yemesiyle başlıyor. İlginç bir yöne evrilen bu kısa metrajı ve serinin diğer kısaları Breakfast ve Dinnerla birlikte Švankmajer’in sürrealist kara mizahında hiç bitmeyen tanıdık bir iştahı izliyoruz. 

Yazı: İrem Gözü