Yakın geçmişte foto ve video muhabirlik yapan Ci Demi, şehrin bilindik kaosunda gezerken pek de dikkat çekmeyen detayları yakalamakta deneyimli bir göz. Muhabirliğin getirdiği kıvraklıkla sanatçının duygu dünyasının derinliğinin birleşmesinden doğan fotoğraflar, gerek renk paletiyle gerek içerik bütünlüğüyle benzerlerinden ayrışıyor. Melankolik bir şehir gezgini imzası taşıyan Ci Demi kareleri, kimi zaman kayıp bir geçmişe, geri dönüşü olmayan bir aşınmışlığa kimi zaman da her şeye rağmen espriden anlayan bir yalnızlığa işaret ediyor. 

Unutursan Darılmam, sanatçının 2019’da geçirdiği oldukça sıkıntılı bir dönemin izlerini taşıyan bir  fotoğraf dizisi. Bipolar bozukluk teşhisi konan ve ilaç kullanmaya başlayan Ci Demi’nin şehirle kurduğu kırılgan, narin ama aynı zamanda acımasızca dürüst bir ilişkinin tanıklığı niteliğinde. 

Ci Demi, Unutursan Darılmam serisiyle 30 Ekim’e dek sürecek Mamut Art Project 2022 katılımcılarından biri. İşlerine dair 3 soruluk anketimizi yanıtladı.

İşlerinde dokunmayı sevdiğin üç duygu ya da fikir nedir? Biraz açabilir misin?

Melankoli. Benim fotoğraflarım, The Smiths dinleyerek şehrin detaylarında gündüz düşleri kurarken çekilmiş anlardan oluşuyor, melankolik ama aynı zamanda alaycı bir hâlleri var.

Gerilim. İstanbul’u fotoğraflarken, daima görünmez bir canavarın kadrajda olduğunu varsayıyorum ve bu niyet fotoğrafa yansıyor. En büyük ilhamlarımdan biri, 70’lerin İtalyan korku filmleri; Giallolar.

Rahatsızlık. Buralarda en basit yaşamsal fonksiyonlar bile politiktir; benim fotoğrafım da bundan bağımsız ve izole değil. Hikâyelerimin gerçeklerden kaçan bir hâli var ama gerçekle tekme tokat yüzleşmekten de aciz değil.

İnsanların senin ve/veya işlerin hakkında bilmesini istediğin bir şeyi paylaşabilir misin?

Beyoğlu’nda doğdum, Kadıköy’de büyüdüm; İstanbul benim ve şehir bana yeni bir yaşam borçlu çünkü 20’lerimi burada kaybettim. Tüm işlerim bu şehrin kişisel psiko-coğrafyasını işliyor. Foto muhabirlik yaptığım birkaç yılın ardından, belgeleme işini ters-yüz ettim, artık şehrin sahnelerini fotoğraflayarak kendime ait hikâyeleri anlatıyorum.

“İlham” mutlak gerekli mi, yoksa bir söylenti mi? 

İlham, sanat âleminin astrolojisi: Gerçek olmasının imkânı yok ama inanmak çok eğlenceli. Öte yandan, bu şeye ilham deyip geçiyoruz çünkü “çok çalışmak ve uğruna birçok şeyi kaybetmek” deyince dilde yeterince güzel dönmüyor. Evet, çok çalışmak; her şeyin gökten inen ulvi bir ışıma ve perisel heyecan sonucu olduğunu söyleyen biri varsa yalan söylüyor.