Müzik piyasasında solo kadın sanatçılar popülerlik kazandıkça gün yüzüne çıkan soru şuydu: Peki kadınlardan oluşan müzik grupları neredeler?..
Bundan yedi sene kadar önce kim ki o olarak Eskişehir’de verdiğimiz bir konserin bitiminin ardından yaklaşık 10 kişiden oluşan izleyici grubunun arasından genç bir kadın yanımıza yanaşarak, “Tebrik ederim, çok cesursunuz. Bu yaptığınız büyük cesaret ister” demişti. Teşekkür ederken büyük bir afallama yaşadım. Kendimi iyi hissetmiyordum. Cesur hiç hissetmiyordum. Düşmanca herhangi bir şey ima etmediğinden emindim elbette. Ama dediğini düşününce öfkeden avuçlarımın içi terliyordu. Ona karşı değil tabiî ki, dünyaya karşı bir öfke. Biz yalnızca diğer birçok grup gibi çıkmış ve yapmış olduğumuz parçaları çalmıştık. Yaptığın müziği insanlara çalmak ve cesaret gerektiren bir eylem arasında bağ kurulması o zaman benim için çok tahammül edilmez, sinir yapıcı bir şeydi. Çünkü arada kurulan tek bağ kadın olmakla ilgiliydi ve bu hep böyle olacaktı.
Müzik düzeni, onyıllardır kadın gruplarını görmezden gelme gafletinde bulunuyor. Büyük prodüksiyonların göz kamaştırıcı parıltıları yoksa, müzik üreten kadınlar da yok. Popülerlik ve kadınlık, hâlâ birçok müzik dergisinin can sıkıcı bakış açısı gereği bir türlü bağdaşmıyor. Ve yine onyıllardır, müzik, kadınlar için, ataerkil toplum, kapitalizm, din, konvansiyonel ahlak anlayışı, eşitsizlik ve devlet baskılarına karşı sıkı bir direniş alanı. Bu direnişi popüler müziğin farklı evrelerini takip ederek 1920’lerden günümüze getirelim istedik. Bunu yaparken de, doktorasını İngiltere’deki queer feminist kültürel müzik direnişi üzerine tamamlayan Julia Downes’un editörlüğünde, farklı müzikal dönemleri alanında uzman farklı kadınlara yazdıran, iki sene önce yayımlanan Women Make Noise adlı kitabı kaynak belledik. İşte onyıllardır pek de değişmemiş olan, sıkıcı, bunaltıcı ve köreltici bir düzenin bugüne kadar itinayla sakladıkları ve bu düzenin neden yok olmak üzere olduğu… Ada Tuncer’in muhteşem çizgileştirmesiyle!
“Dikkatimizi, ‘Bizi görmezden gelmeyi bırakın’dan ‘Tamam, artık herkesin dikkati üzerimizde olduğuna göre bununla ne yapacağımıza karar vermeliyiz’e yöneltmenin vaktidir.”
Lillian Maring, Berlin’de basılan Girl Gang zine 2 fanzininden, 2011
