Alaycı, komik ve özgüvenli müziğini neşeli bir öfkeyle sarıp sarmalayarak çatık kaşları dansa kaldıran Doja Cat, 2023’te yayımladığı Scarlet’e yedi yeni şarkı ekledi ve hikâyenin devamı niteliğinde bir albüm yarattı: Scarlet 2 CLAUDE.

Doja Cat; hip hop, pop ve R&B unsurlarının popüler bir kesişimini üretmesine rağmen şarkılarında hep acayip şeyler sunan bir müzik insanı. Sosyal medyanın otorite olduğu bir endüstrinin içinde her yerde duyduğumuz biri olsa da hiçbir zaman sıkıcı olmadı. Müziği, şarkı sözleri, performansı, görünümü, hayranlarıyla olan iletişimi -zaman zaman eleştirilse de- hep merak konusu. Scarlet ile bu trafiğin içinde başka bir hikâye yaratarak nefes alacak bir alan yarattı kendine. Kendini ifade edecek farklı bir içerik olduğu için sahnede de özgürleşti. Scarlet, hem dini hem kurgusal olarak çok anlamlı bir kelime olsa da Doja Cat için benliğin yeniden tanımlanmasını ve yeni bir yaratıcının ya da düşüncenin doğuşunu simgeleyen bir alter ego. Albüme dair ilk görsel anlatı da müzisyenin çıplak ve kırmızıya boyanmış hâliydi. Nina McNeely ile beraber yönettiği “Paint the Town Red” klibinde de cehennem alegorisi etrafında yeniden doğuşu hikâyeleştirmişti. 

Kemosabe ve RCA imzalı Scarlet 2 CLAUDE; -ilk albümde de olduğu gibi- Ayo the Producer, Beat Butcha, Kurtis McKenzie, Yeti Beats, Y2K gibi çeşitli alanlardan prodüktörlerin elinden çıkmış. Üstelik Doja Cat de prodüktörlerden biri. Fakat bu sefer cehennem ve şeytan anlatılarından daha uzak, daha eğlenceli, daha hip hop. Zaten daha fazla pop müzik yapmayacağını haberleyen Doja Cat görünen o ki rap yeteneklerini kanıtlayan bir uzantının peşinden gitmiş. Alışık olduğumuz pembelerden ziyade, -kendi tabiriyle- “maskülen ve keskin” bir tarza geçmiş gönürüyor.

Claude, Victor Hugo’nun 1831’de yazdığı roman The Hunchback of Notre Dame’daki anti karakter Claude Frollo’yu kastediyor. “Scarlet’in hikâyesini tamamlıyor, Claude Frollo hayatımda tek kişiyi temsil etmiyor” diyor Doja Cat. Kötünün, ötekileştirilenin, ayıplananın perspektifini değerlendiren bir anlatı hâkim. Çünkü ona göre şeytanın da kendi hikâyesi var.

“ACKNOWLEDGE ME” ile açılıyor albüm. Başta duyulan koro sesiyle cehennem anlatısının daha dini ve eleştirel tarafını müziğine taşıyor. “DISRESPECTFUL” funk dinamikliğine ve daha sakin bir vokale sahip. “URRRGE!!!!!!!!!!” ve “MASC”; düet yaptığı A$AP Rocky ve Teezo Touchdown’ın tarzını kendince yorumlayarak aynalıyor gibi. Ayrıca “MASC” ile hem ilişki çatışmalarındaki kararlı duruşunu hem de TikTok’taki popülerliğine dair eleştirilere olan umarsız tepkisini belirtiyor. “OKLOSER” en eğlenceli ve eşlik edilesi parça, yenilikçi ve eleştirilere karşı en açık ve özgüvenli yanıtı. “HEADHIGH”, Mac DeMarco’yu andıran tatlı lo-fi ritimleriyle kapatıyor uzantı albümü.

Doja Cat, eleştirilerini mahlas edinen bir sanatçı. Artık herkesin sevdiği her şeyden uzak duruyor. “Kötü” ve “eğreti” olanın peşinde. Akışkan tarzı ve özgüvenli duruşu sayesinde öyle geniş bir yelpaze sunuyor ki dinleyicilerine; başkaları için güzel ya da çirkin olmanın ötesinde kendini ifade etmenin önemini vurguluyor.