Bir trans annesinin kabul yolculuğuna dair çizgiler

Yazı: Eylül Ege

Parantez adlı kitabından tanıyabileceğiniz Élodie Durand’ın gerçek bir yaşam öyküsünden ilhamla, evladının trans olduğunu öğrenen bir annenin kabule uzanan şefkatli yolculuğunu aktaran yeni grafik romanı Transitions: A Mother’s Journey, orijinal dili olan Fransızca’dan Evan McGorray çevirisi ve Top Shelf Productions / IDW Publishing etiketiyle önümüzdeki kasımda yayımlanacak. Maia Kobabe’nin kişisel non-binary deneyimini paylaştığı Gender Queer çizgi romanının ABD eyaletlerindeki okullarda en çok yasaklanan kitap olarak anıldığı bugünlerde, cinsiyet kimliği meselesini zarafet ve hassasiyetle ele alan yayınları gündemde tutmak önemli.

Transitions, Lucie olarak yetiştirdiği 19 yaşındaki çocuğunun Alex adında bir transseksüel olduğunu öğrenen biyolog anne Anne Marbot’nun kafa karışıklıklarına ses veriyor. Anne, oğlunun “yeni” kimliğini anlamaya çalışırken, “Bu nasıl olabilir? Bu fikirleri kafana kim soktu? Ya pişman olursan? Aşırı tepki mi gösteriyorum? Büyükannen ve büyükbaban ne diyecek? Ben bunu neden göremedim? Bu başkaları için neden bu kadar kolay? Ben bağnaz mıyım? Zaten cinsiyet gerçekten ne anlama geliyor? Çocuğumun ihtiyaç duyduğu ebeveyn nasıl olabilirim?” gibi pek çok soruyla baş başa kalıyor.

Yol kolay değil ve bazen aralarındaki ilişki fazlaca gerginleşiyor. Ancak Alex kendinden emin ve Anne de onun iyiliği için güçlü durmaya kararlı. Böylece, kendini keşfetme yolculuğuna çıkan tek kişinin Alex olmadığı ortaya çıkıyor; Anne de zamanla dönüşüyor. Fransa’da çocuklarının cinsiyet uyum dönemine tanıklık eden ebeveynler için hiçbir kaynak olmadığını fark edince kolları sıvayan çizer Élodie Durand, hislerini şöyle anlatıyor: “Bu kitabı oluşturmak pek çok zorluk içeriyordu: Adil olmak, herkesin sözüne saygı duymak; Anne, Alex ve çevrelerindekilerin karmaşık duygularını hesaba katmak.” 

Top Shelf editörlerinden Leigh Walton’a da kulak verelim: “Sevdiği birinin cinsiyet uyum sürecine şahit olan arkadaşları ve ailesi; önce kafa karışıklığı, endişe ve hatta keder duygularıyla sarsılabilir. Bu başlamak için gerçek bir yerdir. Ancak hikâye burada bitmemelidir. Anne Marbot ve Élodie Durand benzer şeyler yaşayan herkese yardım eli uzatıyor ve inançsızlıktan tutkulu bir destek mekanizmasına uzanan güzel bir patika sunuyor.”

Benzer hikâyeleri belgesel formatında içtenlikle aktaran, Can Candan’ın 2013 yapımı Benim Çocuğum filmini de hatırlatmadan geçmeyelim; MUBI kataloğunda mevcut.