Küresel salgın döneminde çocukken yaşadığı Çanakkale’nin Alçıtepe Köyü’ne geri dönen Büşra Aydagün yaratımında, doğaya dair gözlemler aracılığıyla formunu bulan bir tür keşif pratiği inşa etmiş kendine. Tohum, reçine, dal gibi ağaç parçalarını kullandığı yerleştimeler, kolajların yanı sıra boya ve çeşitli kanvasları materyal edindiği resimler de üretmekte.

Büşra Aydagün, işlerine dair 3 soruluk anketimizi yanıtladı.

İşlerinde dokunmayı sevdiğin duygular, fikirler ya da araştırıp derinleştirmeyi arzu ettiğin bazı sorular neler?

Ağaç dalları veya kökleri üzerine çalışmalarımda, ağacın uzanış hareketlerine çok eğiliyorum. Sürekli ilerleyen bir yol olan dallar, biz onları izlerken bile uzanışlarına devam ediyorlar. Buradaki bilinç dışı oluşumun, çevrenin etkenleriyle dağınık ama bir o kadar da sistematik bir düzende ilerlediğine inanıyorum. Buradaki düzeni, gören gözün algısıyla düşünme yolundan çıkıp, daha tinsel uğraşlarla çözmeye çalışıyorum.

İnsanların senin ve / veya işlerin hakkında bilmesini istediğin bir şey?

İşlerin bir takibi olması gerektiğine inanmıyorum. Bu nedenle, “İşlerini takip ediyor musun?” sorusundan çok “Neyi keşfettin?” sorusunu önemli buluyorum.

İşlerin kendi ürettiğin alan dışında nelerden / nerelerden ilham alıyor?

İlham alma konusunda pek bir şey söyleyemiyorum. Çünkü beynin toplayıcılığını işlerimi izlerken fark ediyorum. Her an yeni bir biz yeni bir bizde yeni bir çizgiymiş gibi geliyor.

Giriş görseli: İsimsiz. Astarlı bez üzerine karışık teknik yağlı boya, sentetik boya. 140×210 cm. 2021.