Joseph Häxan, dünyanın son günlerini sahneliyor

“İşte dünya biter bu şekilde / Büyük bir patlamayla değil fakat hıçkıra hıçkıra ağlayan bir iniltiyle” diyor T.S Eliot, İçleri Boş Adamlar şiirinde. Avustralyalı fotoğrafçı Joseph Häxan, kendi vücudunu kullanarak dünyanın son günlerini resmederken, âdeta bu hissi uyandırıyor seyircisinde. 

Boyun eğişi, vahşeti, deliliği ve öze dönüşü; yavaş yavaş ve acıyı daha derinden işleyerek yansıtıyor. Bunu da beyaz ışıkla ceset görünümü verdiği çıplak vücudunu klonlayıp, tarikat ritüellerini andıran hiperrealist sahnelere yerleştirerek yapıyor. 

İç içe geçen, sürünen, kanayan, uçan ya da diz çöken bu vücutları kimliksiz, ruhsuz ve içi boş bırakınca onları tanımlayan tek şey yabani bir içgüdü oluyor. “İnsanlığın doğayı yok etmek için var olduğunu düşünüyorum” diyen Häxan, vahşeti son derece grafik bir şekilde tasvir ediyor ve figürlerine hayvanların önünde diz çöktürüyor. Bunca yıldır doğayı hıçkıra hıçkıra ağlatan insanlığa karşı. 

Yazı: Cansu Çubukçu