Emmy ödüllü oyuncu, komedyen ve gay ikonu Leslie Jordan, Hollywood’da direksiyon başında yaşadığı bir sağlık sorunu sebebiyle yaptığı trafik kazasının ardından 67 yaşında hayatını kaybetti.

“Rahimden çıktım ve annemin topuklu ayakkabılarının üstüne düştüm.” -Leslie Jordan

Chattanooga, Tennessee’de doğan Leslie Jordan, kariyerine 1986’da The Fall Guy dizisiyle başladı. Will & Grace’de canlandırdığı Beverly Leslie karakteriyle bir televizyon yıldızına dönüştü. Rol aldığı diğer dikkat çekici yapımlar arasında Call Me Kat, American Horror Story, Boston Legal, Star Trek: Voyager, The United States vs Billie Holliday ve Fantasy Island da bulunmakta. 

Kameralar önünde olduğu kadar, bir LGBTİ+ ve insan hakları aktivisti olarak yaptıklarıyla da binlerce hayata temas eden bir figürdü Leslie Jordan. AIDS krizinde Los Angeles’taki yardım organizasyonlarında aktif olarak rol aldı, hastalara ahbaplık ederek yardımcı oldu. COVID pandemisinde de insanlara moral desteği vermenin yolunu Instagram’da yaptığı yayınlar ve paylaşımlarda buldu. 2020’de bir sosyal medya fenomenine dönüştü.

Tiyatro sahnesine de pek çok yapımda hem oyuncu hem oyun yazarı olarak iz bıraktı. İlk otobiyografik oyunu olan Hysterical Blindness and Other Southern Tragedies That Have Plagued My Life Thus Far’ı 1990’ların başlarında sahneye taşıdı. Joe Patrick Ward’un müziklerini bestelediği oyunda kendisine ırkçılık ve homofobiye karşı hicivli sözler söyleyen bir gospel korosu eşlik ediyordu. 2010’da, kariyerini ve deneyimlerini bizzat anlattığı tek kişilik oyunu My Trip Down the Pink Carpet ile sahnedeydi. Oyunun yapımını Lily Tomlin üstlenmişti.

Oynadığı her rolü kendine has şekillerde işleyen, kendinden bir şeyler katan bir oyuncuydu Leslie Jordan. Sunduğu prestijli ödül törenleri veya konuk olarak katıldığı yarışma programlarında da her daim yıldızını parlatmayı başarıyordu. 

Ölümünün ardından Variety’ye açıklamalarda bulunan menajeri David Shaul şu sözlerle andı Jordan’ı:

“Leslie Jordan’ın sevgisi ve ışığı olmadan, dünya kesinlikle çok daha karanlık bir yer. Sadece birlikte çalışması keyif veren bir mega yetenek değildi; ülkenin geçirdiği en zor zamanlardan birinde, ihtiyacı olanlara duygusal bir sığınak sağlamıştı. […] Hem profesyonel hem de özel hayatının zirvesinde dünyayı terk ettiğini bilmek, bugün elimizdeki tek teselli.”