"Kalbin başkalaşması muhteşem bir şeydir": Patti Smith'in "M Treni" kitabından alıntılar

Patti Smith’in kendi hayatının yol haritası olarak tanımladığı yeni kitabı M Treni, Domingo etiketiyle raflarda yerini aldı. Efsanenin sevdikleri, çıkarımları, hayal dünyası ve anılarıyla dolu olan kitaptan etkileyici alıntıların bir kısmını burada derledik!

*”Kalıcılığa bunca heves eden biri olarak sanırım bana kalıcılığın ne denli geçici olduğunun hatırlatılmasına ihtiyacım vardı.”

*”Hiçbir şeyin tam anlamıyla kopyası çıkarılamaz. Ne sevginin ne bir mücevherin ne de tek bir dizenin.”

*”Neden sevdiğimiz şeyleri kaybederiz de sevmediklerimiz tutunur kalır bize ve biz göçüp gittikten sonra onlar belirler değerimizi?———————————- ben de kendi mekânımı açma hayalleri kurdum. Üzerine o kadar çok düşündüm ki içeri adımımı atabiliyordum neredeyse: Café Nerval, şairlerle gezginlerin bir tımarhanenin sadeliğini bulabileceği ufak bir sığınak.”

*”Kalbin başkalaşması muhteşem bir şeydir, o noktaya nasıl gelirseniz gelin.”

*”Bir sevgiliniz olmadığında herkes potansiyel sevgilinizdir. Günü tüm dünyaya göndermek üzere kırmızı elişi kâğıdına dantel kalpler yapıştırarak geçirmek zorunda kalma korkusuyla bu düşüncemi kendime saklamaya karar verdim.”

*”Her şey dışarıya akar. Fotoğraflar geçmişlerini, kitaplar sözcüklerini, duvarlar seslerini akıtır. Ruhlar, eter gibi uçucu, tek bacakları havada yükseldiler ve koruyucu bir maske kadar hafif yere indiler.”

*”Bir ev hayal ediyoruz, bir umut dikdörtgeni. Üzerinde soluk bir pike örtülü tek kişilik bir yatağın, bir iki değerli kitabın, bir pul defterinin olduğu bir oda. Rengi solmuş çiçekli duvar kâğıtlarıyla kaplı duvarlar, yeni yeşermiş bir çayır güneşle alacalanır ve bir dere, içinde iki ışıltılı küreği ve mavi yelkeniyle küçük bir teknenin beklediği daha büyük bir dereye dökülürken bir anda yıkılıveriyor.”

*”Belki düşleri cisimleştiremiyoruz veya pas tutmuş bir dürtüyü geri kazanamıyoruz ama bir rüyayı devşirip eşsiz bir bütünlükte geri getirebiliyoruz.”

*”Sahip olamayacağımız şeyleri istiyoruz. Belli bir anı, sesi, duyguyu yeniden yaşamanın yollarını arıyoruz. Annemin sesini duymak istiyorum. Çocuklarımı çocuk halleriyle görmek istiyorum. Küçücük eller, çevik ayaklar. Her şey değişiyor. Oğlan büyüdü, baba öldü, kız benden uzun, kötü bir rüyadan dolayı ağlıyor. Lütfen sonsuza dek kalın, diyorum tanıdığım şeylere. Gitmeyin. Büyümeyin.”

*”1976’da, Detroit’te, müzisyen Fred Sonic Smith’le tanışmıştım. Yavaş yavaş hayatımın akışını değiştiren beklenmedik bir karşılaşmaydı bu. Ona olan özlem ve arzum her şeye –şiirlerime, şarkılarıma, kalbime– nüfuz etti. New York ve Detroit arasında mekik dokuyarak, her zaman yürek burkan ayrılıklarla sonlanan kısa buluşmalara dayalı paralel bir yaşam sürdürdük.”