Matthew Perry’e (1969-2023) 28 Ekim Cumartesi günü, burnumuzu aniden titreden derin bir hüzünle veda ettik. Biz onu Friends’in Chandler Bing’i olarak tanısak da kendisi hayatta mücadele veren başka bağımlılara el uzatan biri olarak hatırlanmayı çok istiyordu. Matthew Perry’nin bağımlılıkla mücadele eden diğer ruhlara herhangi bir destek sunabilme ihtimaline tutunarak yazdığı anı kitabı, bundan tam bir sene önce çıkmıştı. Kasım 2022’de Flatiron Books tarafından yayımlanan Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing, henüz Türkçeye çevrilmedi. 

Ne hakkında? 

Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing, ikonik Friends (1994-2004) dizisinin baş karakterlerinden Chandler’ı canlandıran Matthew Perry’nin anı kitabı. Bir Hollywood yıldızının ayık kalma / kalamama hikâyesini tüm iniş çıkışlarıyla anlatıyor. Kitap boyunca Perry’nin çocukluğuna, içinde yetiştiği ailenin dinamiklerine, şöhret olma hikâyesine, alkol ve uyuşturucu bağımlılığına oldukça samimi bir şekilde eşlik ediyoruz. Perry; açık sözlü ve farkındalığı yüksek bir dille yazmış bağımlılıkla yaşamı boyu süren savaşını. Görünüşte her şeye sahip olmasına rağmen onu aslında şöhretin ve paranın değil neyin beslediğini detaylı bir şekilde paylaşıyor.

Okumadan önce bilmemiz gerekenler 

Matthew Perry, Friends’in yayın hayatının sona ermesinin ardından diziyi bir kere bile açıp izlememiş. Çünkü sezonlar boyunca geçirdiği bedensel değişimler ona dizinin çekimleri boyunca yaşadığı farklı bağımlılıkları hatırlatıyormuş. 

Kitaba dair en çok neyi sevdin? 

En çok Matthew Perry’nin dürüstlüğünü sevdim. Çok başarılı anılan ve sayılan birinin 14 yaşından beri defalarca dibe vuruşunu, başarısızlıklarını anlatmasını; zaman zaman utanç duyduğu (hırsızlık, rehabilitasyon merkezinden kaçma vb.) hikâyelerini ifşa etmesini sevdim. Ünlü olmanın “kuralları gereği” saklanması gereken tüm detayları, bir başka bağımlının hayatına dokunabilme ihtimali için açması oldukça etkileyici ve cesur bir davranış.

En az neyi sevdin? 

Zamanlar arasında çok fazla atlama olması bazen takibi zorlaştırabiliyor. Elbette anı kitabının kronolojik bir yapıya sahip olma gerekliliği yok ama bağımlı olma, bağımlılıktan kurtulmaya çalışma, dibe vurma, dipten çıkmaya çalışma hallerine dair tekrarlayan hikâyeleri bir de zaman atlamalarıyla takip etmek okuyucuyu zorlayabiliyor. Tabii belki tam da meselenin özü gereği olabilir bu yineleme hâli.

Yazıma dair neler söyleyebilirsin?  

Samimi bir yazımı var ve zaman zaman da fazla narsist bir dil yazarı ele geçiriyor; “en başarılı”, “en yakışıklı”, “en komik” gibi nitelendirmelere çok fazla vurgu var. Aslında kitabın yazım dili de şunu düşündürüyor ki belki defalarca kez bağımlılığa geri dönmesinin sebebi, bunun “en doğru” karar olduğuna inanmasından ibaretti. 

Kısa sürede, sürüklenerek mi okudun? Yoksa biraz sürünerek mi? 

Çok kısa sürede okudum. Okuyucu Perry’nin bağımlılığının şiddetini öyle bir içselleştiriyor ki hızla ve üzülerek bir sonraki düşüşünü bekliyor. Maalesef bu da kitabı bir çırpıda okutuyor.