Bu listede açık açık büyük isimleri bir kenara bırakıyoruz. 2013’ün GTA V, Assassin’s Creed IV, Tomb Raider, Last Of Us, Bioshock Infinite gibi dev isimlerini zaten herkes yeterince konuştu ve oynadı. Tek tük istisnalar dışında kendini sürekli tekrarlayan ana akım oyunlar yerine son yıllarda hızlı yükselişlerini sürdüren bağımsız oyunların listesini yapmaya karar verdik. Müzikte ve filmde artık demode bir kavram olan “indie”, oyun sektöründe hala anlamlı bir kategori. Çok düşük veya hattâ bazen sıfır bütçeyle geliştirilen, samimî bir heyecanla yapılan, hep yeni ve kendine has olan fikirlerin peşinde olan bağımsız oyunlardan 2013’te en çok gözümüze çarpanlar bunlar…
5. Papers Please
(Mac, PC)
Bir bilgisayar oyununda en son oynamak isteyeceğin karakter sınırda kimin geçip kimin geri gönderileceğine karar verecek olan o gıcık pasaport memuru olabilir. Ama şaşırtıcı bir şekilde Papers Please, verilecek kararlar öncesinde parmak ısırtacak kadar bizi o karaktere sokmayı başarıyor. Karşında distopik bir gelecekteki kurmaca ülkene sığınmak için yalvaran yaşlı bir kadın var. Ama aynı zamanda, sahte olduğunu bildiğin pasaportunu onayladığın için işinden de olabilirsin. Papers Please anlaşılacağı üzere çok zor bir oyun.
4. Gunpoint
(Mac, PC)
Gunpoint, PC Gamer dergisinin editörlerinden Tom Francis’in boş zamanlarında geliştirdiği bir “stealth, puzzle, platform” oyunu. Sürekli yağmurlu, karanlık bir film-noir atmosferinde, özel dedektif Richard Conway olarak binalara gizlice sızıp, güvenlik görevlilerini çeşitli numaralarla atlatıp senin üzerine yıkılmaya çalışılan bir cinayeti çözmeye çalışıyorsun. Klişelerle dalga geçen diyaloglarına gülerken ve bölümleri kimseye görünmeden diken üzerinde tamamlamaya çalışırken oyun birden bitiyor. Gunpoint‘un tek kötü yanı bir hayli kısa olması.
3. Antichamber
(PC)
Alexander Bruce’un Unreal Engine’ı kullanarak geliştirdiği bu “psychedelic, first person, puzzle” oyunu, seni Euclid dışı bir uzam içerisine sokuyor. İlk başta mantıksız gelen odalar ağında yönünü bulmaya çalışırken sanki psikolojik bir teste sokulmuş gibi hissediyorsun. Yavaş yavaş her odanın iç mantığını çözmeye başlasan da, her yeni bulmacayla yeni bir keşfe girişiyorsun. Eğer projektörle büyük duvara yansıtıp oynarsan, 1-2 saat içinde aklını kaçırman gayet olası.
2. Rogue Legacy
(Mac, PC, PS3, PS4)
Retronun retrosu bir dönemde yaşıyoruz. Geçmiş farklı açılardan bol bol ele alınıyor. Bu durumdan şikâyet edeceğine Rogue Legacy oynayarak dönemin zevkini çıkarabilirsin. Gods isimli oyuna zamanında takılmış olanlar bu aşırı bağımlılık yaratan platform oyunun başından kalkamazlar herhâlde. Rogue Legacy‘de “save” yok. Her öldüğünde senin yerine geçen çocuğunu oynuyorsun ve tek bir kaleyi fethetmeye uğraşıyorsun. Her nesilde aileni biraz daha fazla geliştirdiğin için yavaş yavaş, sabırla, oyunu bitirmeye yaklaşıyorsun.
1. Gone Home
(Mac,PC)
Yılın bağımsız oyunu birkaç nedenden ötürü Fullbright Company’nin geliştirdiği, interaktif bir hikâye anlatan “first person, adventure” oyunu Gone Home. Öncelikle oldukça basit ama kusursuz hikâyesi ve anlatımı yüzünden. 90’larda ergen olmak üzerine, bir ailenin özel hikâyesinden çıkıp, bir neslin alt kültürünü karışık kasetler, günlükler, oduncu gömlekleri ve çeşitli okul problemleri üzerinden tekrar hatırlayıp, anlıyorsun. İkinci neden atmosfer ve tasarım. Oyuncuyu tek bir ev içerisinde gezdirip, kimseyle karşılaştırmadan, sadece bazı mektupları okutarak, hikâyenin içine bu kadar iyi çekebilmesinin sırrı atmosferinde yatıyor. Üçüncüsü “bu bir oyun mudur, değil midir” saçma tartışmalarına artık bir son nokta koyuyor. Bence dördüncüsü ve en önemlisi de, bilgisayar oyunlarının genel ergen erkek oyuncu profilinin dışına çıkarak, lezbiyen bir karakter üzerinden hikâyesini anlatarak çeşitliliğin önünü açan ilk oyunlardan olması. Şimdiye kadar bilgisayar oyunlarına kaş kaldıranlara sağlam bir argüman olarak kullanılabilecek, köşetaşı bir oyun Gone Home.
