Back to the Future üçlemesi, Teen Wolf, Casualties of War gibi filmlerle 1980’lerde sinema dünyasının en büyük yıldızlarından biri olan Michael J. Fox, Parkinson hastalığıyla mücadelesiyle de sembol bir figür. Hollywood’un en merak edilen yaşantılarından birini, Davis Guggenheim yönetmenliğinde birinci ağızdan dinlediğimiz belgesel Still: A Michael J. Fox Movie, Apple TV+’ta yayımlandı.

Ne hakkında?

Aslında adı üstünde… Belgesel Micheal J. Fox ile ilgili. Benzersiz bir kariyere sahip, Hollywood tarihinde kendine bambaşka bir yer edinmiş Fox’un belgeseli bu. Önlenemez yükselişi ve ardından gelen amansız Parkinson rahatsızlığı… Çıkışlar, inişler, kabulleniş ve mücadele… 

İlk intiba?

İlk intiba… Önce çok hızlı bir kendini onun için kötü hissetme ve acıma geliyor. Bir hüzünlenme çöküyor. Koskoca Fox’un düştüğü hâle bak diyorsun. Bunlar engel olamadığınız, süzgeçten geçmemiş ani hisler. Ama o, durumunu o kadar kanıksamış ki kendisiyle alay etmeden duramıyor. Amansız bir optimist olduğunu anladığın anda da belgesel izleyenin içini umutla doldurmaya başlıyor. Parkinson çok sert bir hastalık. Yavaş ilerliyor ama etkisi giderek artıyor. Tedavisi yok. Etkilerini zaman zaman azaltan ilaçlar olsa da hastalık er ya da geç sizi bitirebiliyor. Fox da bunların hepsinin farkında. Ama o, hayatı yaşamayı seçmiş. Sürekli düşme ve kendini yaralama tehlikesi yaşasa da yılmıyor, sürekli dışarı çıkıyor, dolaşıyor, insanlarla iletişim kuruyor. Parkinsonlu karakterleri canlandırdığı dizilerde oynuyor (bknz. The Good Fight – Curb Your Enthusiasm). Belgesel elbette Back To The Future serisiyle taçlanan kariyerine başından alıp anlatıyor olsa da hastalıkla mücadelesi ve hayata bakışını dinlediğiniz yerler çok daha can alıcı ve etkileyici. 

Peki ya Back To The Future? 

İlk film çıkalı 38 sene olmuş. Belgeselde elbette filme dair Fox’un ağzından dinlediğimiz güzel anekdotlar, anılar var. Ama bu bir BTF belgeseli değil. Sadece filme odaklanmak istiyorsanız Netflix’teki Movies That Made Us belgesel serisinin BTF bölümünü izleyebilirsiniz. Back To The Future bugün çekilmiş olsaydı Marty 1993 yılına ışınlanıyor olurdu diyerek bu bölümü bitireyim.

İzlemeye değer mi?

Belgesel çok acayip bilgileri gün ışığına çıkaran ya da inanılmaz bir duygu seli yaratan bir yapım değil. Bunun sebebi ise Micheal J. Fox’un karakteri, yani kendisi. Zaten röportajı yapan yönetmen Davis Guggenheim da bir noktada Fox’un duygularını yeteri kadar açık etmek istememesine dair izlenimini paylaşıyor… Ama hastalığıyla pozitif mücadelesinin temelinde de Fox’un bu özelliği yatıyor. Parkinson ile mücadele için vakıf kurması, farkındalık yaratmak için elinden geleni ardına koymaması, ailesinin desteği; bunların yanında hastalığın yarattığı buhranı, yiten bir kariyerin hikâyesini anlatmaya gerek duymuyor. Ve evet fazlasıyla izlemeye değer.