Ece Haskan, resimlerinde sürrealizme uzaktan göz kırpan bilinçaltı manzaraları yaratıyor. İlk bakışta olabildiğince sıradan görünen obje ve canlılar, aslında düzlemsiz bir alanda anlamlarını arayan simgeler olarak beliriyor. İmgelerin her biri kendileri dışında bir şeyi temsil edecek şekilde birer metafor niteliğinde.

2020’de Evcilik Günleri çağrımıza yaptığı dönüşle tanıdığımız Ece Haskan, gerçek ve gerçek olmayan arasındaki ikiliğe değinen işleriyle, 30 Ekim’e dek Yapı Kredi bomontiada’da sürecek Mamut Art Project 2022 katılımcılarından biri. Haskan, işlerine dair 3 soruluk anketimizi yanıtladı.

İşlerinde dokunmayı sevdiğin üç duygu ya da fikir nedir? Biraz açabilir misin?

İşlerimde gerçek ve gerçeküstü arasındaki ikilik fikrini işlemeyi seviyorum. Genel olarak hayal ve gerçek arasında olma hissi yer alıyor ve zamansız mekânsız bir anlatım kullanıyorum. Bu ikiliğin arasında gidip gelmek, izleyicilere de bu fikri düşündürmek hoşuma gidiyor. Hayal ve gerçek arasında olma hissiyle birlikte kendi algımdan yansımalar olarak sakinlik, umut, huzur gibi duygular hâkim oluyor. Yaşadığımız atmosferle, zaman ve mekânla alakası olmayan hisleri işlediğimde izleyicileri de bu dünyadan biraz da olsa koparıp bu hislere bir yolculuğa çıkartmak istiyorum.

İnsanların senin ve/veya işlerin hakkında bilmesini istediğin bir şeyi paylaşabilir misin?

Günlük hayatımla ilgili bir şey paylaşabilirim. Sürekli şehirden kaçıp giden ve geri gelen bir insan olduğumu bilmelerini isterim. Farklı deneyimlerin peşinde, şehirden uzaktayım. Şehir ve doğa arasında gidip gelmem işlerimi de çok etkiliyor bence. Bu rutinin benim algımı ve üretimimi şekillendirdiğini düşünüyorum. Bu geziler sırasında gördüklerimi şehre döndüğümde günlük hayattan duygular ve durumlarla birleştiriyorum. İşlerimde genelde bu anılardan yola çıkıyorum ve beni tanıyanlar resimlerimde yer alan kişileri ve olayları da tanımış oluyor.

“İlham” mutlak gerekli mi, yoksa bir söylenti mi?  

İlham mutlak gerekli olmayabilir, sonuçta hepimizin algısı ve anlatım biçimi biricik oldukça işlediğimiz her konu, fikir bir eser hâline gelebiliyor. Ama benim için ilham her an var. Bir anda “evet bunu üretmeliyim” diye beni harekete geçiren şeyler var.

Benim için ilham sadece anlık değil, sanki her gün hayatımın bir parçası gibi. Gördüğüm, deneyimlediğim, hissettiğim her şeyi üretirken bir şekilde kullanıyorum. Aklımda kalan anılarımdan, o anıların bende bıraktığı duygulardan besleniyorum. Bence bir sanatçı olarak yaşamak her an ilham almak, ilhamın kendisi olmak.