Temel motivasyon dünya ahvali: Lara Di Lara ve Kamufle
Lara Di Lara ve Kamufle, pandemi günlerinde hayat verdikleri beş şarkılık EP’yi önümüzdeki günlerde “bütün dijital zamazingolarda” yayımlayacak. İkili, geride kalan bir yılı nasıl geçirdiklerini, üretimlerinin nasıl etkilendiğini, kafalarından neler geçtiğini ve elbette Denge adını verdikleri ortak EP’lerini konuşmak için bir araya geldi.
Kamufle: Pandemi sürecinden müzik yaşamın nasıl etkilendi, nasıl etkileniyor?
Lara Di Lara: İstersen sen başla. Senin nasıl etkilendi? Veya etkileniyor mu?
Kamufle: Tabii ki etkileniyor. Aslında biraz iyi de oldu benim için, daha fazla üretmeme sebep oldu. Zaten evimde bana ait bir stüdyo olduğu ve bu süreçte hiç evden çıkmadığımız için yapabileceğim en doğru hareket, üretmekti. Ben de yığınla altyapı, yığınla şarkı hazırladım. Ki yine bu dönemde 19T albümü çıkmıştı, o da kibarca…
Lara Di Lara: Güme gitti gibi mi oldu?
Kamufle: Elimde patladı. Ben de ona inat, hırslı bir şekilde müzik yapmaya başladım. Neredeyse bir sene oldu ve hâlâ devam ediyorum. Psikolojimi bozdu ama bozuk psikolojimi üreterek olumlu bir yöne çevirdim diyebilirim. Sende nasıldı süreç?
Lara Di Lara: Bende aslında çok bir değişiklik olmadı. “Pandemideyim ve o yüzden ekstra üretiyorum.” gibi bir durum olmadı çünkü ben zaten hep üreten bir insan oldum. İddialı bir laf gibi duruyor ama bence sen de öylesin zaten. Her zaman üretiyorsun.
Kamufle: Yoksa rahatsız oluyorum, evet. “O zaman niye mikrofon var odamda” gibi bir durum.
Lara Di Lara: Aynen öyle. Ama mesela bazı insanlar için duraksama dönemi olmuş. Psikolojinin o kadar etkilenmesi ki, hiçbir şey yapamamak…
“Müziğe yaklaşımın hep aynı yani benim. Müzik yapmayı çok sevdiğim için, koşullar ne olursa olsun devam ederim gibi geliyor.” –Lara Di Lara
Kamufle: Hep şunu savunuyorum, etkilenen psikolojiyi yaratıcılığa dönüştürebilmek lazım. Zaten müzik yapan insanlar biraz depresif olurlar; paranoyaları, sıkıntıları vardır. Bunları melodilere, sözlere dökerler ve böylece o olumsuzluk olumlu bir hâle dönüşür. Benim için iyi bir süreçti o yüzden.
Lara Di Lara: Benim için de.
Kamufle: Sadece sosyalleşemedik, konserini veremedik yaptığımız şarkıların. O üzücü.
Lara Di Lara: Aslında bizim gibi müzisyenleri en çok destekleyen şey o. Canlı çalmak, konser vermek, insanlarla bir araya gelmek. Ürettiklerimizin daha organik bir şekilde dağılmasına sebep oluyor.
Kamufle: Tabii, sadece stüdyo müzisyeni değiliz yani. Bizim stüdyoda ürettiğimiz şeyi sahnede icra etmemiz gerek. Bunun için zaten o şarkıları yapıyoruz. Tamam bazı insanlar tercih etmeyebilir ama yaptığım işi sahnede icra etmek beni hep heyecanlandırır ve onun için üretirim zaten. Bir tek bunu yapamamak insanın canını sıkıyor. Ama onun dışında üretimden yana hiçbir sıkıntı yok. İç dünyanla, kendinle baş başa kalıyorsun bu pandemi sürecinde. Kendi dünyanda, kendinle münakaşa ediyorsun; hayatını sorguluyorsun. Müziğe yaklaşımın da daha bireysel, daha içsel oluyor sanki. Bu yaşına kadar yaptıklarını ölçüp tarttığın, kendinle muhabbet ettiğin bir dönemde müzik üretiyorsun.
Lara Di Lara: Müziğe yaklaşımım hep aynı ya benim. Müzik yapmayı çok sevdiğim için, koşullar ne olursa olsun devam ederim gibi geliyor bana.
Kamufle: Dünyada elektrik bitse dağa taşa vururum bağırırım yani. Peki, yeni çalışmalarında pandeminin izi ne kadar sürebiliyor?
Lara Di Lara: Belki biraz daha yalnız kalmakla ilgili kafaya yoruyoruzdur, bilemiyorum.
Kamufle: Yalnız insanlarız biz.
Lara Di Lara: Öyle zaten, değil mi?
Kamufle: Belki de o yüzden müzik yapıyorum ben, yalnız olduğum için yapıyorumdur. Yalnızlık biraz bağımlılık da yapıyor insanda.
Lara Di Lara: Tam sorunun cevabı değil ama… Artık tarihte pandemi dönemi diye bir şey olacağı için, on sene sonra şu zamanlarda yaptığım bir şeyleri dinlediğimde “Hah, o zaman pandemi vardı.” diyebilirim. Ama müziğe iz bırakıyor mu bilmiyorum. Bence bırakmıyor.
Kamufle: Bırakır ya. Atıyorum 80 darbesi dönemi müzisyenleri ya da 68 kuşağı dönemi müzisyenleri için “O zamanlar ihtilal vardı” derler. Müzikleri yasaklanırdı mesela. Şu anda da yasaklanıyor gerçi ya… Bunlar gibi bir şey yaşadığımız süreç. Evet, on yıl sonra bu yıllardaki şarkılarımıza bakıp “O zaman pandemi vardı, o zamanlarda yaptık bu şarkıları” diyebiliriz.
Lara Di Lara: Anı gibi olacak daha ziyade. Senin albüm, benimki de öyle. Pandemide çıktığı için tam karşılığını alamadılar gibi.
Kamufle: Evet, etinden sütünden faydalanamadık. Kaymağını bile yiyemedik. Başkaları da yemedi neyse ki.
Lara Di Lara: Tabii, kimse herhâlde.
Kamufle: Müzik yaparken temel motivasyonların neler?
Lara Di Lara: Benim galiba müzik yapmaya motivasyonum hep var ya.
Kamufle: Evet, benim de müzik yapmaya hep motivasyonum vardır. Yani sinirlendiğimde de sinirimi müzikle çıkarırım; hüzünlendiğimde de, çok mutlu olduğumda da… Hepsini bir kalıba sokar, bir kılıfa giydiririm yani. Temel motivasyonumuz dünya ahvali diyebilir miyiz?
Lara Di Lara: Evet, diyebiliriz. Kendim için şöyle bir şey ekleyebilirim; parça yazarken sosyal hayattan da çok etkilenirim ben mesela. İnsanları gözlemlemek, olan bitenlerle ilgili bir şey yazmak falan… Şimdi çok sosyal olamadığımız, dışarı çıkıp normale kıyasla fazla bir şey tecrübe edemediğimiz için sokaktan ilham almak, oradan motive olmak biraz kısıtlandı. Onun dışında evimde de otursam, bir şeylerden motive olup müzik yapıyorum bir şekilde.
“Temel motivasyon dünya ahvali: Lara Di Lara ve Kamufle” sohbetinin tamamını okumak için buradan Bant Mag. No:74’e ulaşabilirsiniz.
