Yıl sonu albüm listelerini hazırlamak zevkli olduğu kadar her zaman zorlu bir süreç. 2021 de bereketli bir katalogla bu işi hiiiç kolaylaştırmadı doğrusu. Geniş jürimizin oylarıyla hazırlanan 100 yabancı albüm listemizle 2021 hesaplaşmalarımıza start veriyoruz.
100- Tropical Fuck Storm – Deep States
(Joyful Noise Recordings)
Bazen fazlasıyla sert, bazen oldukça garip ve komik, bazen de pek bir anlam ifade etmeyen şarkı sözlerini hayli ciddiye alan bir grup Tropical Fuck Storm. Müziği ve sistem eleştirileriyle kaostan beslenerek büyüleyici bir albüm daha yaptılar 2021’de Deep States ile. Doruk Karaca
“Reporting Of A Failed Campaign”
99- Theoreme – Les Artisans
(Maple Death Records)
Lyon çıkışlı müzisyen Maïssa D; hipnotik baslar, haylaz ritimler ve robotik vokalleri örerek kulaklarımızı post punk’tan proto-techno’ya, fütüristik cazdan dub tınılarına sürüklediği şahane koleksiyonunu, “yavaş yavaş dünyanın merkezine inen bir asansör” olarak tanımlıyor. Bu asansörle Fritz Lang’ın Metropolis’i gibi bir atmosfere mi yoksa Alice’in Harikalar Diyarı civarlarına mı iniliyor, karar sizin. İlayda Güler
98- Planet Assault Systems – Sky Scraping
(Token / N.E.W.S.)
Luke Slater, bir sihirbaz gibi işlediği prodüksiyonlarıyla 1990’lardan bu yana İngiltere’nin techno evreninde yeni haritalar açmaya devam ediyor. P.A.S. mahlasıyla kaydettiği son numarası da hem Slater’ın imza tonları hem de yenilikçi yaklaşımlarıyla derinlikli bir zihin egzersizi. Cem Kayıran
97- Glüme – The Internet
(Italians Do It Better)
Los Angeles’lı oyuncu ve müzisyen Glüme Harlow’un ilk albümü; minimal elektronik altyapılar ve sinematik bir tınıyla inşa edilmiş. Ender kalp hastalığı prinzmetal anjina tehşisi, üstüne bir de pandemi etkisiyle hissettiği panik ve izolasyonu anlattığı sözleriyle; “Walmart Marilyn” olarak tanımladığı Glüme personasıyla ihtişamlı bir tanışma. Zeynep Naz Günsal.
96- Perila – How Much Time it is Between You and Me?
(Smalltown Supersound)
Perila mahlaslı radyocu, DJ ve prodüktör Aleksandra Zakharenko’nun ilk resmî albümünü fısıltılı spoken word vokalleri, alan kayıtları ve dokulu minimal elektronik düzenlemeler oluşturuyor. Tekinsiz ambient atmosferiyle, dinleyeni nemli ormanlarda yürüyüşe çıkaran bir çalışma. Zeynep Naz Günsal
95- Palmistry – wyrdo
(Fool’s Gold)
Daha önce Major Lazer, Charli XCX ve SOPHIE gibi isimlerle çalışmış prodüktör Benjy Keating’in solo projesi Palmistry’nin üçüncü LP’si, Post Eternity: Cult Classics from The Other Side (2020) kısaçalarının devamı niteliğinde. Dancehall / drum & bass ritimleri ve stilize edilmiş autotune vokalleriyle melankolik bir hava soluyoruz. Zeynep Naz Günsal
94- Courtney Barnett – Things Take Time, Take Time
(Marathon Artists)
Courtney Barnett, bir kez daha tüm içtenliğini ortaya döküyor. Zorlukların karanlığına saplanmaktansa küçük anların getirdiği mutluluklardan söz ediyor; kötü hissetmekte ve haklı tembellikler yapmakta bir problem olmadığını hatırlatıyor. Soğuk günlerde üzerinize aldığınız battaniye sıcaklığında. Biçem Kaya
93- Snail Mail – Valentine
(Matador)
Lindsey Jordan’ın ikinci Snail Mail albümü Valentine, aşk üzerine düşünmek için su gibi akan yarım saatlik bir alan yaratıyor. Umudun ve umutsuzluğun bir arada dans ettiği parçalar, müzisyenin kazandığı şöhretin peşi sıra kaybettikleri üzerine eğilerek iç dünyasını aynalıyor. Asena Büyük
92- Succumb – XXI
(The Flenser)
Georgia çıkışlı Cloak’un dağılıp neredeyse aynı kadroyla Succumb’a dönüşmesinin ardından gelen ikinci stüdyo albümü, ABD’nin yeni ekstrem metal gruplarının karakteristiğiyle örtüşecek şekilde abesliği agresiflikle birleştiriyor ve erken 90’lar death metaliyle yoğuruyor. Baştan sona, her şeyiyle ürpertici bir albüm. Ant Arın Şermet
91- Rose City Band – Earth Trip
(Thrill Jockey)
Wooden Shjips ve Moon Duo gruplarından tanıdığımız Ripley Johnson’ın solo projesinden durgun, huzurlu ve bol reverblü bir psikedelik folk albümü. Müzisyenin Portland’daki evinde kaydedilen Earth Trip, önceki RCB albümlerine kıyasla pastoral temaların ön planda olduğu bir anlatıya sahip. Zeynep Naz Günsal
90- Lil Nas X – MONTERO
(Columbia Records)
Müzik sektöründeki ırkçılığı ve homofobiyi yok etmek üzere yeni sözler söyleyerek oyunun kurallarını değiştirmeyi amaçlayan 22 yaşındaki Lil Nas X’in rap soslu pop’undan çıkma şarkılarını bir araya getirdiği ilk uzunçaları. Sembollerle dolu görsel eşlikçileriyle de dikkat çeken MONTERO’da Jack Harlow, Doja Cat, Elton John gibileriyle ortaklıkların yanı sıra etnik dalgalara ya da rock sularına doğru kulaç atan kimi sürprizler de bulunmakta. İlayda Güler
89- Arab Strap – As Days Get Dark
(Rock Action Records)
90’lara Belle and Sebastian ve The Delgados gibi grupları armağan etmiş İskoçya indie rock sahnesinden çıkan ve adını bir seks oyuncağından alan Arab Strap, şarkı yazarlığındaki becerileri dışında alaycı, edepsiz ve dobra üsluplarıyla hayatlarını berbat etmişlerin sesi olmuştu. İkili gençken de ihtiyar gibi müzik yapıyordu. Yeni albüm, o arada biz de ihtiyarladığımız için, nostaljiden ziyade senkron hissi uyandırıyor. Yiğit Atılgan
88- Wolf Alice – Blue Weekend
(Dirty Hit)
Arcade Fire, Björk, Brian Eno gibi isimlerle çalışan prodüktör Markus Dravs ile birlikte hazırlanan son Wolf Alice albümü, grubun üretmeye geri dönerken yaşadığı çekincelerden beslenmiş. Belki de bu sayede şarkı yazımında yeni kapılar açılmış. Canlı kayıtlarla birlikte bir saati aşan bu deneyimde, hayata dair küstahlıklara naifçe isyan ederken bulabilirsiniz kendinizi. Asena Büyük
87- Grouper – Shade
(kranky)
Grouper bu sene, daha önce paylaşmadığı müzikal eskizlerini buluşturarak geçtiğimiz 15 yıl boyunca kendisinin nerelerden geçtiğine şahit eden, kusursuzluk arayışındansa içtenliğe tutunan, sade gitar eşlikleri ve sakin vokallerin birbirine sarıldığı bir kayıtla çıkageldi. Shade ile vakit geçirmek, bulanık, dalgalı bir suyun dibinden, bir belirip bir kaybolan ışığa doğru ilerlemiş ve sonunda yüzeye ulaşmış gibi bir his bırakıyor insanın üzerinde. İlayda Güler
86- Joan As Police Woman & Tony Allen & Dave Okumu – The Solution Is Restless
([PIAS] Recordings)
Joan Wasser, Nisan 2020’de hayatını kaybeden Afrobeat efsanesi Tony Allen ve The Invisible’ın Dave Okumu’sunun güç birliğinden; detaylarında zevkle kaybolunan, nefis bir albüm. Karantina günlerinde bir ev stüdyosunda yapılan deneylerin yön verdiği koleksiyon, geometrinin şehvetle kesişimi, kuantum fiziğinin şiirselliği gibi ilgi çekici konuları araştırıyor. İlayda Güler
85- Mamaki Boys – Patriote
(Sahel Sounds)
Sabahları yatağı terk etmekte zorlanıyor musunuz? Harekete geçmek için paslandığınızı mı hissediyorsunuz? Twitter feedini arşınlamaktan başka bir şeye enerjiniz yok mu? İlacınız Nijerya’dan highlife formunda geliyor. 22 dakikada tüketiliyor ama etkisini 30 saniyede gösteriyor. Cem Kayıran
84- Royal Blood – Typhoons
(Warner Music)
Mike Kerr ve Ben Thatcher, Typhoons’u bir köklere dönüş albümü olarak kurgulamış. İlk albümleriyle yarattıkları heyecanın peşine düşmüşler. Onlar için bu geriye dönüş; Justice, Phillippe Zdar (Cassius) ve Daft Punk’ın tesiri altında müzik yaptıkları günlerin heyecanının yeniden peşine düşmek anlamına geliyor. Cem Kayıran
83- The LΩvecraft Sextet – In Memoriam
(Denovali Records)
MANSUR, The Thing with Five Eyes ve The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble gruplarından Hollandalı müzisyen Jason Köhnen, ilk solo albümünde ölüm, ibra ve yeniden doğuş gibi temalarda geziniyor. Müzisyenin dark jazz janrını keşfetmeye devam ettiği bu iş, dramatik ve zarif aranjmanıyla bu temalar hakkında derin derin düşünmeye sevk ediyor. Zeynep Naz Günsal
82- Amyl & The Sniffers – Comfort to Me
(Rough Trade Records)
Amyl & The Sniffers’ın “mış” gibi yapmayan, taviz vermeyen, direkt, sonrasını düşünmeyen özgünlüğüyle hayat verdiği ikinci albümü. Amy Taylor, her geçen gün katlanan nefreti ve bıkkınlığıyla artık daha net konuşuyor. Ant Arın Şermet
81- LoneLady – Former Things
(Warp Records)
İngiliz müzisyen Julie Campbell’ın kesik vokalleri, nostaljik synthleri ve gergin ritimlerinin birleşimiyle, 40 dakika boyunca ayakların altından kayan, oynak bir zeminde dans ediyoruz. Parçalanan ve harap olan şeyleri sevdiğini söyleyen LoneLady, post punk ve techno titreşimleriyle sonik bir deprem yaratıyor âdeta. İlayda Güler
80- Goat Girl – On All Fours
(Rough Trade Records)
Enerjik ama dingin, gürültülü ama yormayan bir albüm arayışındaysanız, açın Goat Girl’ün ikinci stüdyo albümü On All Fours’u dinleyin. 2021’in ilk aylarında çıkan koleksiyon, COVID-19 pandemisi ve bitmek bilmeyen diğer kâbuslarımıza karşı bir panzehir niteliğinde. Mehmet Ekinci
79- Deerhoof – Actually, You Can
(Joyful Noise)
San Francisco çıkışlı ekibin tam 18. albümü! Sömürge ekonomilerini, cinsiyet rollerini ve bunları yaratan zihniyetin dayattığı estetiği ortadan kaldırmanın gerekliliğini çarpıcı sözler ve her zaman olduğu gibi neşeli bir gürültüyle anlatmakta. Sıra dışı ve sınır tanımaz avangart pop! Asena Büyük
78- Mario Batkovic – INTROSPECTIO
(Invada Records)
Bosna doğumlu İsviçreli müzisyenin akordeon enstrümanının potansiyellerini araştırdığı kompozisyonları, acıyla baş etmeyi bırakınca ruhu saran manevi dinginliğin yanı sıra bitmeyen bir çekişmenin gerginliğini de andıran, gelgitli hisler serpiyor üzerimize. Kapalı havalara, depresif hâllere oldukça iyi bir eşlikçi. İlayda Güler
77- Sarah Davachi – Antiphonals
(Late Music)
Kanada doğumlu Davachi, elektronik sesleri akustik bir mantıkla yoğuran, uğultu müziğine getirdiği melodik yaklaşımla dikkat çeken, dinginliğin sarsıcı olasılıklarını görünür kılan son derece üretken bir müzisyen. Kilise müziğine de atıfta bulunan yeni albüm org, piyano, synth ve melotron ile örülmüş bir ses dünyasında vuku bulurken tekerrür olgusu üzerinden sesin tonal dokusunu keşfe çıkıyor. Yiğit Atılgan
76- Madlib – Sound Ancestors
(Madlib Invazion)
Birçok farklı isim altında sayısız projeye imza atarak özellikle hip hop dünyasında kendine has bir yerde konumlanan Madlib, son albümünde prodüksiyonlarını Four Tet aranjmanlarıyla birleştirerek dümeni yeni bir yöne kırdı. Türler arasında gezinen eklektik bir yolculuğa davet ediyor. Doruk Karaca
75- Sleater-Kinney – Path of Wellness
(Mom+Pop)
İdeallerinden ödün vermeyen duruşuyla nesiller boyu ilham kaynağı olmayı sürdürecek Sleater-Kinney’nin kendini yenilemeye devam etmesi başlı başına heyecan verici. 2014’teki geri dönüşlerinin ardından savurdukları üçüncü albüm, mahrem ve kişisel deneyimlere dayalı şarkı sözlerini bu kez bir tutam neo-psikedeli sosuna bandırıyor. Cem Kayıran
74- DMX Krew – Loose Gears
(Hypercolour)
Edward Upton, sevdiği her şeyi prodüksiyonlarına katma alışkanlığını 2021’de de sürdürdü. Loose Gears’ın damarlarında acid akıyor, hem fiyakalı hem tuhaf ve salaş, bir o kadar da akılda kalıcı. Tekinsiz sulara da dalıyor ama kızının sesini de duyduğumuz “Sounds Good”la parlak mı parlak bir kapanış yapıyor. Cem Kayıran
73- SUUNS – The Witness
(Joyful Noise)
Can, The Flaming Lips ve Portishead gibi gruplardan ilhamla üretilen The Witness, SUUNS kataloğunun en geniş ses haritasına sahip albümlerinden biri olsa da minimal bir yaklaşımı elden bırakmıyor. Ben Shemie’nin karakteristik vokalleriyle elektronik dehlizlerde çarpılıyoruz. Asena Büyük
72- Erika De Casier – Sensational
(4AD)
Nitelikli bir 2000’ler başı R&B nostaljisi, hatta MTV’nin bir müzik kanalı olduğu zamanları anımsatan bir albüm. Nitekim, Belçika ve Yeşil Burun Adaları’ndan bir çiftin çocuğu olarak Portekiz’de dünyaya gelen Erika De Casier’in müzik tutkusu da tam o zamanlar MTV başında filizlenmiş. Cem Kayıran
71- Vladislav Delay – Rakka II
(Cosmo Rhytmatic)
Dokusal ses manzaraları yaratma yetisiyle türünün nadir örneklerinden biri Vladislav Delay. Bu kez ilhamını iklim değişikliği ve Arktik tundradan alarak türlü kıyamet senaryolarının fon müziği olabilecek nitelikte bir işle tüyleri diken diken ediyor. Cem Kayıran
70- Deafheaven – Infinite Granite
(Sargent House)
Deafheaven ne denli özel bir grup olduğunu bir kez daha hatırlattı. Infinite Granite, 2013 tarihli Sunbather’ın belirlediği çıtanın üstüne çıkan, grubun hiç olmadığı kadar derin acılar yansıttığı bir albüm oldu. Sadece boş şarkı değil; boş bir davul vuruşu ya da bas yürüyüşü bile yok. Ant Arın Şermet
69- Snapped Ankles – Forest of Your Problems
(The Leaf Label)
Londralı grup Snapped Ankles’ın üçüncü stüdyo albümü, lider Paddy Austin ve hâlen anonim olan diğer üyelerin benimsediği “kıyamet sonrası şaman ritüelleri” temasını tümüyle yansıtıyor. Forest of Your Problems; 70’ler post-punk’ı ve krautrock’a mâl olmuş stillemeleriyle Devo, The Fall, Gang of Four, Neu! gibi isimleri akla getiren; sarmal ritimlerin transa geçiren aranjmanlarla bir araya geldiği yüksek enerjili bir albüm. Zeynep Naz Günsal
68- Vince Staples – Vince Staples
(UMG Recordings)
Californialı rapçi, dördüncü stüdyo albümünde de “ağır” tarzını korurken düşük tempolu hip hop severlerin keyifle kafa sallayacakları derinlikli bir işe imza attı. Yavaş yavaş temposunu artıran albüm zamanla Staples’ın eğlenceli yönünü görmemize de izin veriyor. Huzurlu araba yolculukları için önerilir. Doruk Karaca
67- Cleo Sol – Mother
(Forever Living Originals)
Peri sesli neo soul müzisyeninden, bu sene yaşadığı annelik deneyiminin ilhamıyla yazıp sevgiyle sarmaladığı; naiflik dozu yüksek, iç ferahlatan bir koleksiyon. Prodüktör koltuğunda ise Michael Kiwanuka, Little Simz, Adele gibileriyle olan temaslarından tanıdığımız Inflo oturuyor. İlayda Güler
66- Parquet Courts – Sympathy for Life
(Rough Trade)
Yedinci Parquet Courts albümü, sonik anlamda en belirgin yeniliklerin hissedildiği kayıt. Brooklyn çıkışlı dörtlü, akılda kalıcı rock’n’roll parçalarına biraz biraz funk etkileşimleri de sızdırmış. Yine de şarkı formlarının kabuk değiştirdiğini söylemek zor. Bundan şikayetçi miyiz? Kesinlikle hayır. Cem Kayıran
65- Irreversible Entanglements – Open The Gates
(International Anthem)
Irreversible Entanglements, “Gölgelerimiz yankılandı ve terk edilmiş vahalarımızın duvarlarını boyadı.” sözleriyle özetlediği 2020’nin ardından yeniden serbest kalmak için, “Açın kapıları!” diye haykırıyor. Moor Mother’ın güçlü vokal üslubu, dinleyeni tuhaf bir döngüye teslim eden bas yürüyüşleri, yırtıcı ritimler, nerede ne söyleyeceği belli olmayan nefeslilerin katkısı ve işitsel hafızayı zorlayan kimi ilginç seslerin birlikteliğinden doğan kapkaranlık bir serbest caz koleksiyonu bu. İlayda Güler
64- Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp – We’re OK. But We’re Lost Anyway
(Bongo Joe Records)
12 kişilik İsviçreli topluluğun beşinci albümü. Art rock, post-punk, avangart caz, hatta afro-dada-punk rock gibi türleri çarpıştıran grup, polifonik korosuna eşlik eden nefesliler, yaylılar, marimba, elektro gitar ve kontrbas tınılarıyla ritüelistik bir ses dünyası yaratıyor. Zeynep Naz Günsal
“So Many Things (To Feel Guilty About)”
63- BADBADNOTGOOD – Talk Memory
(XL Recordings / Innovative Leisure)
Kanadalı ekibin “köklerine dönüş” olarak tanımladığı albüm, kesintisiz bir odaklanma sürecinin ön planda tutulduğu bir çalışma. Bir parçanın canlı bir varlık gibi olduğunu, her performansta başkalaştığını, dönüştüğünü, değiştiğini ifade eden ekip, bu bakış açısıyla ele aldığı koleksiyonda doğaçlamaları kayıt sürecinin içine dâhil ederek “taze” bir ton yakalamayı başarıyor. Biçem Kaya
62- Silk Sonic – An Evening with Silk Sonic
(Atlantic Recording Corporation)
Hip hop ve R&B sahnelerinin popüler kültürdeki en nitelikli temsilcilerinden Anderson .Paak ve Bruno Mars 2021’e bir süperduo hediye etti. İkilinin, 70’lerin soul ve funk atmosferine ilgi duyanları kolayca yakalayacak, yüksek enerjisiyle deyim yerindeyse ateş saçan ilk koleksiyonunda, groove makinesi Thundercat ve funk efsanesi Bootsy Collins’in kredisi de mevcut. İlayda Güler
61- SPIRIT OF THE BEEHIVE – ENTERTAINMENT, DEATH
(Saddle Creek)
Birbirinden farklı ses fragmanlarını art arda ekleyip takip edilebilen bir bütün yaratmakta usta bir grup Spirit of the Beehive. Son albümle neye uğradığımıza şaşırtmayı bir kez daha başarıyor. Beynin uyuştuğu anlar, hafıza boşlukları ve unutkanlığın yankılandığına tanık oluyoruz. Biçem Kaya
60- Billie Eilish – Happier Than Ever
(Darkroom / Interscope Records)
Billie Eilish’in ikinci stüdyo albümü, isminden de belli olduğu üzere genç müzisyenin “Daha Mutlu Olamam” terennümlerinden oluşuyor. Geçtiğimiz üç sene süresince içine girdiği ünlüler hayatına dair detaylar, Eilish’in yazdığı şarkı sözlerine yansımış. Mehmet Ekinci
59- Bomba Estereo – Deja
(Sony Music)
Latin Amerika ve Afrika’nın müzikal geleneklerinden aldığı ilhamla üreten Kolombiyalı ikili, senenin en canlandırıcı işlerinden birine imza attı. Deja, insanların birbiriyle ve gezegenle kaybettiği bağlarını yeniden kurmasını mesele eden tematik bir albüm. Cem Kayıran
58- Lingua Ignota – SINNER GET READY
(Sargent House)
Zamanında metal gruplarında çalmış, maruz kaldığı istismarı ve erkek şiddetini eserlerine yansıtmaktan kaçınmamış Kristin Hayter’ın, geçirdiği omurga ameliyatının bedensel ıstırabının ruhsal yaralarına eklendiği karanlık bir dönemde vücut bulan albüm, akustik ve geleneksel folk çalgılarını dini imgelem ve endüstriyel seslerle bir araya getirerek dinleyicinin boğazına oturuyor. Yiğit Atılgan
57- The Weather Station – Ignorance
(Fat Possum Records)
Toronto sakini Tamara Lindeman’ın folk yolculuğuna zengin bir enstrümantasyon ile eşik atlatan beşinci albümü aslında hazmı kolay şarkı yapıları ile gözü boyanan dinleyiciye kurulmuş bir tuzak. Zira romantik bir ilişki üzerinden de okunabilecek şarkı sözlerinin altını biraz deşince, toplum olarak birbirimizle ve gezegenle kurduğumuz hastalıklı ilişki ve iç içe geçen küresel krizlerin karşısındaki kayıtsızlığımız yüzeye çıkıyor. Yiğit Atılgan
56- Jane Weaver – Flock
(Fire Records)
İngiliz müzisyen Jane Weaver, kariyeri boyunca folk’tan krautrock’a pek çok farklı türde üretti, bu estetikleri özgün bir şekilde yorumladı. Son numarası Flock’ta, seslere yaklaşım tarzıyla yeni bir pop müzik tasarlıyor. Kendi tabiriyle “post-normal zamanlar için pop”. Asena Büyük
55- Liars – The Apple Drop
(Mute)
Her albümünde farklı sulara dalmaktan, dinleyicisini şaşırtmaktan heyecan duyan Liars’ın 10. uzunçaları. Agnus Andrew’un zihninin kıvrımlarında elektronik dehlizlerden kirli akustik rock düzenlemelerine serbest geçişlerle savruluyoruz. “Birazdan ne gelecek?” merakını tüm akışında hissettiren bir iş. Cem Kayıran
54- Darkside – Spiral
(Matador Records)
Gözlerinizi kapatıp Dave Harrington ve Nicolas Jaar takımının sekiz yıllık molasını bitiren bu yoğun sonik atmosfere teslim olduğunuzda, kendinizi bir kilisede, uzay boşluğunda, çölün ortasında, belki de tanımlayamadığınız başka yerlerde bulmanız muhtemel. Berk Sayan’ın Bant Mag. No: 75 için Darkside’la yaptığı röportajda Jaar, albümün duygu durumunu, “bozuk bir dünya tarafından gölgelenmeye mâhkum bir ânın mutluluğu” diye tarif etmişti. İlayda Güler
“The Question Is To See It All”
53- Shame – Drunk Tank Pink
(Dead Oceans)
Güney Londralı punk sevdalısı beşli, 2021’i öyle çarpıcı bir şekilde açtı ki duyduğumuz an bu listedeki yerini garanti etmişti albüm. Modern punk lezzetlerinin 70’ler Manchester’ı sosuyla bir harmanı olan Drunk Tank Pink, içe dönük anlatıları ustalıkla şarkılaştırmasıyla parlıyor. Ant Arın Şermet
52- Caterina Barbieri – Fantas Variations
(Editions Mego)
2019 tarihli Ecstatic Computation albümünün açılışını yapan “Fantas” parçasını, müzisyen arkadaşlarıyla yeniden ve yeniden ele alarak parçanın potansiyellerini keşfe çıkıyor Barbieri. Kilise orgu için dönüştürülen bölümde Kali Malone, elektro gitar yorumunda Bologna Konservatuarı’ndaki öğretmeni Walter Zanetti, piyanonun son sözü söylediği bölümde ise Kara-Lis Coverdale gibi konuklarla birlikte. Biçem Kaya
51- Sleaford Mods – Spare Ribs
(Rough Trade)
Hem Jason Williamson nitelikli kelime oyunlarına döktüğü öfkesinden bir şey kaybetmemiş hem de Andrew Fearn’ün elinden çıkma beatler her zamankinden çok daha rafine. Amyl and The Sniffers’dan tanıdığımız Amy Taylor ve kadim dostları Billy Nomates birer şarkıda ikiliye eşlik ediyor. Zeynep Naz Günsal
50- Circuit des Yeux – -io
(Matador Records)
Chicago’da yerleşik Haley Fohr, kişisel bir kaybın hemen sonrasında içine düştüğü küresel tecrit hâliyle, iki düzine kadar çalgı için orkestral düzenlemeler hazırlayarak ve etrafındaki daralan çembere işitsel düzlemde direnç göstererek baş etmiş. Dört bir yana savrulan görkemli yaylıları, yoğun org tabakalarını ve heybetli ritimleri bir arada tutan müzisyenin bariton vokali, dehşet verici öyküleri dinlemesi keyifli bir hâle getiriyor. Yiğit Atılgan
49- Emma-Jean Thackray – Yellow
(Movementt)
Leeds doğumlu müzisyen önce mektebinde trompet eğitimi alıp akabinde orkestral caz kompozisyonu üzerine uzmanlaştıktan sonra kendi müziğini yayımlamak için Movementt adlı bir etiket kurmuştu. Caz geleneğini ışık tayfından geçiren ve funk damarı hiç tıkanmayan bu rengârenk kayıt da şiarını etiketin isminden alıyor: Bedenini, zihnini, ruhunu kıpırdat. Yiğit Atılgan
48- Mdou Moctar – Afrique Victime
(Matador)
Tuareg müziğini dünyanın dört bir yanında tınlatmaya devam eden Mdou Moctar’ın altıncı stüdyo albümü. Assouf gitar stilinin daima ön planda olduğu, adrenalin yüklü ve katman katman yükselen melodilere eşlik eden Tamaşekçe sözler politik konuları ele aldığı kadar aşk ve doğayı da işliyor. Zeynep Naz Günsal
47- Saint Etienne – I’ve Been Trying To Tell You
(Heavenly Recordings)
Londra çıkışlı synth pop üçlüsü, hipnoz etkisi bol tekrarlı yapısı ve minimal sözlerinde saklı bir albüm bıraktı 2021’e. Elektronik motiflerin gerçek kuş cıvıltılarına dönüştüğü bir atmosfer sunan bu kayda, dibi görünen pırıl pırıl bir denize dalar gibi güvenle bırakabilirsiniz kendinizi. İlayda Güler
46- Damon & Naomi – A Sky Record
(20/20/20)
Yeni bir Damon & Naomi albümü, bünyede türlü heyecan kıpırdanmalarını beraberinde getiriyor. Ghost, Boris, Cosmic Invention gibi ekiplerle çalmış Japon gitarist Michio Kurihara eşliğinde kaydedilen A Sky Record, Kurihara’ya yazılmış bir mektup âdeta. Naomi Yang’ın bitmesin istediğimiz bir ninni gibi tınlayan vokalleri <3 biz. Cem Kayıran
45- Kuunatic – Gate of Klüna
(Glitterbeat)
“Düşsel tribal masal müziği”. Bu çok yerinde tanımı farklı müzikal geçmişlerden gelen üç kadından oluşan Japon grup bizzat yapmış. 2021 albümlerinde Kuurandia isimli hayalî bir gezegenin mistik, sürprizli ve bir o kadar da tuhaf şarkılarına ses veriyorlar. Bilim kurgudan beslenerek üretilmiş bu akustik hayal, her dinleyişte şaşırtmaya devam ediyor. Cem Kayıran
44- The War on Drugs – I Don’t Live Here Anymore
(Atlantic)
Psikedelik rock ekibinin beşinci albümü, muhteşem bir piyano baladı ile dingin bir açılış yapıyor. Adam Granduciel’in kadife sesinin taşıdığı hikâyelerin kalbi; umut ve umutsuzluk, gözü pek aşklar ve uçsuz bucaksız hayallerle bezeli on parçanın içinde atıyor. Asena Büyük
43- Nick Cave & Warren Ellis – Carnage
(Goliath Enterprises)
30 yıldır omuz omuza çalışan ve artık beklentilerden azade bir şekilde sanatsal ikinci baharını yaşayan iki müzisyenden, yer yer spontane ve cilasız ancak alışıldığı üzere dramatik ve tutkulu bir kayıt. Cave’in oğlunu kaybetmesiyle başlayan yas, yüzleşme ve sağaltım süreci, pandemiyle birlikte müşterek bir felaketin içinde konumlanırken çatlaklardan ışık ve umut sızıyor. Yiğit Atılgan
42- Cassandra Jenkins – An Overview On Phenomenal Nature
(Ba Da Bing!)
Cassandra Jenkins’in empati koridoruna hoş geldiniz! Etraftaki her kapı bambaşka insanların yaşamlarından ilgi çekici öykülere açılıyor. Enstrümanlar yalnızca sözleri parlatmakla ilgileniyor gibi. Kapanışı yapan “Hard Drive – Security Guard” ise bu üslubun en iyi örneği, mutlaka dinlenmeli. İlayda Güler
41- Bendik Giske – Cracks
(Smalltown Supersound)
Giske, İskandinav caz sahnesinin heteronormatif, erkek egemen yapısına ve enstrümanı olan saksafonun fallik imalarına duyduğu öfkeyi çok doğru bir yere kanalize etmiş olacak ki bugün Cracks ile birlikteyiz. Müziyenin, nefes alışverişleri ve tuşlara dokunan parmaklarının sesiyle oluşturduğu “kusurlu” ve şeffaf sound, algılanan gerçekliğin çatlaklarından sızıp derinlerdeki güzelliklere doğru keşfe çıkarıyor. İlayda Güler
40- Tomaga – Intimate Immensity
(Hands in the Dark)
Tom Relleen’in 23 Ağustos 2020’de aramızdan ayrılışının ardından gelen son Tomaga albümü. Çoğunlukla Relleen’in “sığınak” adını taktığı Londra’daki evinde kaydedilen bu albüm, kapağındaki görselle de bir bütünlük içinde. Mekân ve anlamın sesle vurgulandığı Intimate Immensity, Tomaga’nın sığınağı, mikrokozmosu. Biçem Kaya
39- Arooj Aftab – Vulture Prince
(New Amsterdam Records)
Küresel müzik sahnesine 2021’in en tatlı sürprizlerinden biri, Pakistanlı müzisyen Arooj Aftab’ın iki dalda Grammy adaylığına uzanarak geniş kitlelerce tanınması oldu. Aftab, varlığına sinen geleneksel Güney Asya tınılarına, enstrümanları konfor alanından çıkarmaya dayandırdığı kendine özgü sonik üslubuyla yeni yüzler kazandırıyor. İlayda Güler
38- Tyler, The Creator – CALL ME IF YOU GET LOST
(Columbia Records)
CALL ME IF YOU GET LOST, Tyler’ın daha önce farklı albümlerinde yollarının kesiştiği janrları birleştirirken yeni şeyler denemekten korkmayan tavrını da ortaya koyuyor. DJ Drama’nın “Buna hazır değilsiniz!” sözleriyle başlayan albümde müzisyen, her zaman olduğu gibi birlikte çalıştığı tüm sanatçılardan maksimum verimi alıyor ve dinleyeni özel hayatına dâhil etmekten hiç çekinmiyor. Doruk Karaca
37- Turnstile – Glow On
(Roadrunner Records)
Baltimore çıkışlı grubun üçüncü stüdyo albümü, sonik anlamda bir hayli enerjik; lirikleriyse isyankâr ve oturaklı. Bu tezat hâli muhtemelen albümün alametifarikası. Şaşırtmayı ve merak unsurunu hiç eksiltmeyen bir akışı var Glow On’un. Ant Arın Şermet
36- Skee Mask – Pool
(ILIAN TAPE)
Münihli prodüktörün sismik alt seslerin üzerine dinamik ritimler ve türlü elektronik numaralarla inşa ettiği dans müziğinden inciler. Geçtiğimiz beş yılın arşiv kayıtlarından derlenip, boyutlar arasında seyahat ettiren sürükleyici bir öyküye dönüştürülmüş. İlayda Güler
35- Moor Mother – Black Encyclopedia of the Air
(International Anthem)
Maryland’de yoksul bir toplu konutta büyüyen şair ve aktivist Camae Ayewa, sermayenin zaman ve mekân üzerindeki tahakkümüyle kadim kavgasını spoken word, gürültü, özgür caz ve gospel kavşağında veren bir müzisyen. Nesiller boyu miras bırakılmış travmaların sanatsal dışavurumu niteliğindeki yeni albüm, işitsel olarak daha uysal ancak mesajı açısından her zamanki gibi radikal. Yiğit Atılgan
34- Porest – Cancer in the Soft Breeze
(Discrepant)
1995-2020 aralığında gezegenin farklı yerlerinden toplanmış alan kayıtları, İngiliz müzisyen Porest’ın elektro akustik deneylerine malzeme olursa… Umutsuz bir hastalıktan kurtulup sonsuz yaşama ulaşılan bir serüven olarak kurgulanan albüm alışılmışın dışında, karanlık bir meditasyon seansı etkisinde; sanki hücrelerimiz teker teker şifa buluyor. İlayda Güler
33- Floating Points, Pharoah Sanders, London Symphony Orchestra – Promises
(Luaka Bop)
Sun Ra ve John Coltrane gibi figürlerin hamiliğinde piştikten sonra özgün ve tinsel bir istikamette ilerleyen bir saksafon üstadı ve elektronik müziği psikedelik cazla harmanlayarak adını duyuran bir nörobilimcinin nesiller arası ortaklığı, farklı çalgılar tarafından tekrar edilen yedi notalı bir motif etrafında şekilleniyor. Sonuç, zaman mevhumuna takla attıran, her ses zerresinin yerini hak ettiği, maneviyatı güçlü olduğu kadar düşünsel bir çalışma. Yiğit Atılgan
32- Moin – Moot!
(AD 93)
2012 ve 2013’te çıkardıkları üç tekliden sonra sessizliğe gömülen Moin (yani Raime’in Joe Andrews ve Tom Halstead’i ile Tomaga’nın Valentina Magaletti’si) bir kısmı canlı kaydedilen Moot! albümünde, kasvetin dozunu bir dakika eksiltmiyor. Magaletti’nin ustalıkla hükmettiği ritmik pasajlar bitmek bilmez krizlerin sessel karşılığı sanki. Biçem Kaya
31- Senyawa – Alkisah
(Les Album Claus)
Rully Shabara ve Wukir Suryadi’den oluşan Endonezyalı grubun yedinci albümünde, kronolojik akışta bir mahşer hikâyesi anlatılıyor. Endonezya adalarının folklorik Java müziğiyle avangart ve metal estetiğini kesiştiren ekip; görkemli, korkutucu, yer yer absürt bir kıyamet manzarası resmediyor. Zeynep Naz Günsal
30- Charlotte Cardin – Phoenix
(Atlantic)
Charlotte Cardin,ilk albümünü iç güdülerine güvenmeyi öğrenmesinin bir kanıtı olarak tanımlıyor. “İkinci şans verme” teması etrafında şekillenen albüm, kişinin kendi üzerine çalışması ve kendiyle bir nevi barışmasından güç alıyor; Carlotte Cardin’in de bu süreçteki kişisel yolculuğunu sembolize ediyor. Cem Kayıran
29- HTRK – Rhinestones
(N & J Blueberries)
Avustralyalı duodan fısıltılı ağıtlar derlemesi. Korsanları hipnotize eden bir deniz kızının şarkılarını dinliyoruz sanki. Aldatıcı bir yumuşaklığı var albümün; ilk karşılaşmada yakınlaştırıyor, sonra dikenler batırıyor kalplere. İlayda Güler
28- Anika – Change
(Invada Records / Sacred Bones)
Döneminin kolektif hafızasına işlemiş duygu durumlarını, soru işaretlerini ve umut noktalarını kapsamına alabilmesi, Change’in en büyük sihri. Hem edebi hem sonik üslubuyla duyarlı ve her birimizle konuşmaya çalışan, beraber sorgulamaya çağıran bir albüm, bir arkadaş, bir motivasyon kaynağı. Cem Kayıran
27- Greentea Peng – Man Made
(Universal Music)
Greentea Peng’in endüstri standartlarının (440Hz) dışında, daha yatıştırıcı etkiye sahip olduğu bilinen 432 Hz frekansta kaydettiği harikası. Metafiziğe ve mistisizme bulanmış çok renkli, çok çeşnili bir albüm. Reggae, hip hop, caz ve zaman zaman soul öğelerini bir arada kullanırken sakinliğini pek bozmuyor belki ama sözleriyle mevcut düzene başkaldırıyor. Biçem Kaya
26- Efterklang – Windflowers
(City Slang)
Daima sürprizlerle çıkagelen Danimarkalı grup, gözlemlediği doğanın zihinlerde açtığı kapılardan dinleyiciyi umudun ve değişimin doğallığına misafir ediyor. Windflowers, devasa bir orkestra eşliğinde dört mevsimin hissedildiği bir ormanda yürüyüşe çıkarıyor. Duyulan her sesin kendi başına bir şeyler ifade ettiği, kişisel çıkarımlar yapmaya elverişli bir koleksiyon. Asena Büyük
25- Aaron Dilloway & Lucrecia Dalt – Lucy & Aaron
(Hanson Records)
Wolf Eyes’ın Aaron Dilloway’i ve Kolombiyalı ses kâşifi Lucrecia Dalt, birlikte bir dizi performans sergileyip alan kayıtları yaptıktan sonra stüdyoya girip ilk albümlerini kaydetti. Su kabarcıkları, bozuk bir hoparlör cızırtısı ya da metal bir objeye çarpan tırnaklar gibi onlarca ayrıksı sesin cazibeli bir kolajı. Cem Kayıran
24- Nala Sinephro – Space 1.8
(Warp Records)
22 yaşındaki Karayip asıllı Belçikalı müzisyen Nala Sinephro, caz eğitiminin yanı sıra telli çalgılara olan gizli merakını, synth kullanımı ve çok katmanlı dijital ögelerle dokuyarak, 8 farklı mekânı tasvir etmek için kullanıyor. Ambiyans müziğin sınırlarında yer alan kendi dünyasında, dinginliğin hâkim olduğu kişisel bir ses evreni. Biçem Kaya
23- IDLES – CRAWLER
(Partisan Records)
Post-punk âleminin belki de en popüler grubuna evrilen IDLES’ın son işinde, Joe Talbot’ın yazını ve vokalinin iyice karamsar yerlere gittiğini, grubun geri kalanının da onu aynı hattan takip ettiğini duyuyoruz. Hip hop çağrışımlı ritimlerin (prodüktör Kenny Beats’i unutmayalım) ve albümdeki tonal çeşitliliğin, CRAWLER’ın bir geçiş albümü olup olmadığı hakkında merak uyandırdığı da aşikâr. Zeynep Naz Günsal
22- black midi – Cavalcade
(Rough Trade Records)
“Hallaç pamuğu gibi atmak”. Cavalcade’in bünyedeki etkisini daha isabetli tanımlayabilecek bir söz öbeği bulmak mümkün değil. Hem şarkı yazımını hem de niyetini yeniden yapılandırmış bir grup var karşımızda. Kompleks mi kompleks, belki dinlemesi pek kolay olmayan çok sesli partisyonlarını incelikli bir şarkı yazımı ve kusursuz bir ahenkle savurmuşlar bu kez. Her detaya odaklanarak aktif bir dinleme hâline girmeden tadını çıkarma şansınız yok. Cem Kayıran
21- Arca – Kick ii, iii, iiii, iiiii
(XL Recordings)
Venezuelalı müzisyen, DJ, performans sanatçısı ve prodüktör Arca’nın, 2020’de Grammy adayı olan KiCk i’ı takip eden antolojisinin geri kalanında, birbirinden farklı karakterlerdeki dört yeni albümle bozuk, gergin, dengesiz ve kapkaranlık bir atmosfere çekiliyoruz. Hem görsel hem de işitsel olarak oldukça güçlü ve özgün maksimalizm örnekleri sunan bu seriyi dinlemek, galaksinin sınırlarında yeni bir gezegen bulmak gibi. İlayda Güler
20- Karkhana – Al Azraqayn
(Karlrecords)
Beyrut, Kahire, İstanbul ve Chicago’dan yedi adet multi enstrümantalisti buluşturan Karkhana’nın sonik paleti, bir gürültü havuzuna fırlatılmış oryantal melodilerden oluşuyor. Müzisyenlerin, enstrümanların sınırlarını zorlamaktan keyif aldığı çok açık; bu kararıyla dinleyenin de ufkunu genişleten grubun üslubu, “özgür Ortadoğu müziği” olarak anılıyor. İlayda Güler
19- Dean Blunt – BLACK METAL 2
(Rough Trade Records)
Bir lo-fi başyapıtı olan 2014 tarihli BLACK METAL’ın beklenmedik devam albümü. Dean Blunt kataloğunun en rahat dinlenebilir işi olduğu gibi kederli bir kıvamı var. Kısa pasajları her dinleyişte farklı anlamlar kazanan ve gösterişli olmayan gerçek bir “ustalık” işi. Cem Kayıran
18- L’Rain – Fatigue
(Mexican Summer)
L’Rain mahlasıyla Brooklyn’den avangart pop tınıları yayan Taja Cheek’in ikinci albümü, tam 20 müzisyenin dokunuşlarını içeriyor. Alan kayıtlarına da yer verdiği albümde ambient, gospel, neo soul, post-punk, R&B ve shoegaze gibi türlerle bir kokteyl hazırlayarak cesur ve ifadeli bir iş yaratmış. Zeynep Naz Günsal
“Find It”
17- Low – HEY WHAT
(Sub Pop)
Mimi Parker ve Alan Sparhawk çiftinin kargaşa ile sadelik, umutla umutsuzluk arasında volta atan modern ilahilerini topladığı şaheseri. Gürültülü bir perdenin ardından gelen pasparlak vokalleriyle HEY WHAT’a kulak vermek, çok yakınlarda gerçekleşen bir yıkıma tanık olurken uzakta bir yerlerde başka güzelliklerin yeşerdiğine dair yankılar duymak gibi. İlayda Güler
16- Squid – Bright Green Field
(Warp Records)
Keskin köşeleri, mesele edindiği konuları ve bu konuları işleyiş biçimi, zengin sonik paleti, oyuncu vokal partisyonları, kana karışan gitar ve bas cümleleri, davulcu Ollie Judge’ın çıldırtıcı haykırışları, tam kaslarınızı yumuşatıp yavaş yavaş bedeninizden uzaklaştığınızı hissettirirken sizi yaka paça çekiştirip kaosun ortasına bırakıveren düzenleme fikirleri… Kalp atışlarımızın hızına yetişmekte zorlanıyoruz. Cem Kayıran
15- Little Simz – Sometimes I Might Be Introvert
(AGE 101 MUSIC)
Londra doğumlu Yoruba şarkıcı Simbiatu Abisola Abiola Ajikawo’nun (sahne ismiyle Little Simz’in) dördüncü uzunçaları, şimdiye kadarki diskografisinin en büyük yankı uyandıran albümü oldu şüphesiz. “Point and Kill” ve “Fear No Man” gibi parçaları üst üste dinleyesi geliyor insanın. Little Simz’in eylül ayında yayımlanan NPR Tiny Desk Concerts kaydı da ayrıca izlenesi. Yeri gelmişken hatırlatalım. Mehmet Ekinci
14- Meridian Brothers & Conjunto Media Luna – Paz en la Tierra
(Bongo Joe)
Palmiye gövdesinden yapılan guacharaca, caja, tumba gibi vurmalı çalgılar, akordeon, elektrik bas ve vokallerin renklendirdiği bir sonik karnaval. Kolombiya Karayip müziğinin geleneksel ritimleri yenilikçi armonilerle buluşuyor, bize de bu tropikal atmosfere uygun dans figürleri bulmak düşüyor. İlayda Güler
13- Japanese Breakfast – Jubilee
(Dead Oceans)
Bir albüm düşünün: Yeri geliyor sizi bir Jane Austen romanına sürüklüyor, sonra 80’lerden kalma bir müzik kutusundan istek parçanızı açıp dansa kaldırıyor… Michelle Zauner, geri dönüşünü ışıltılı ve neşeli bir pop rüyasıyla yaptı. Asena Büyük
12- Black Country, New Road – For the first time
(Ninja Tune)
İngiltere’den dünyaya tanıdık ama taze bir soluk üfleyen, post punk etkileşimli New Weird Britain rüzgârının en heyecan verici temsilcilerinden biri Black Country, New Road. Yedi kişilik bir sonik organizma olarak çalışan orkestranın beklentileri fazlasıyla karşılayan ilk albümü, şiddetli enstrümantasyonu ve karakteristik vokalleriyle bünyede kalıcı etkiler bırakıyor. İlayda Güler
11- Richard Dawson & Circle – Henki
(Domino Recording Co)
Finlandiyalı rock grubu Circle ve İngiliz folk müziğinin en üretken isimlerinden Richard Dawson’ın ortak üretiminden, mitoloji ve botanik evrenlerinin kapılarını aralayan bangır bangır bir albüm. Yaratıcı düzenlemeler ve epik nakaratlara doyuyoruz, koyu yeşil hislere bürünüyoruz. İlayda Güler
10- Sons of Kemet – Black to the Future
(Impulse!)
Siyah kültürünün zengin ritim ve sesiyle biçim bulan, verdiği sosyopolitik mesajlarla haklı bir mücadelenin isyanını içinde taşıyan Black to the Future; kolonyalizmin zulmünün, Siyah mirasın beyazlaştırılışının, yok edilişinin ve baskı dolu geçmişinin yakasını bırakmıyor. Parçaların başlıkları bir arada ele alındığında bir şiiri meydana getiriyor ve 51 dakikalık sürede dirençten doğan bir estetik yaratıyor. Biçem Kaya
9- Lost Girls – Manneskekollektivet
(Smalltown Supersound)
Ortak çalışma geçmişleri 10 yıl öncesine uzanan Norveçli müzisyenler Jenny Hval ile Håvard Volden’in 2021’e büyük armağanları, yaratıcı deneyselliğiyle nefes kesen bir çalışma. Albüm metinsel açıdan çok sağlam, çok düşündürücü. İkili türler ve sesler arasında özel bir dinamizm yakalarken dinleyiciyi bir söyleşiye dönüşüveren anlarda nakavt ediyor. Düşünce selinin serbest bırakıldığı böylesi anlarda Hval’in sesinden “İnsan nedir? İnsan ‘ben’ midir? ‘Ben’ olmayan mıdır? Özgecil bir eylem midir?” gibi sorulara kulak verirken, bir yandan da ikilinin ses kompozisyonları alışılmadık, karanlık tınılarla duygu durumunu açık eden bağlamlar yaratıyor. Biçem Kaya
8- Backxwash – I LIE HERE BURIED WITH MY RINGS AND MY DRESSES
(Ugly Hag Records)
Kaos, isyan, özgürlük. Zambiya doğumlu, Montreal’de yerleşik rap müzisyeni ve prodüktör Backxwash, Polaris Müzik Ödülü kazandığı 2020’nin ardından bünyeyi altüst edecek kadar çarpıcı bir koleksiyonla geri dönerek karanlık imparatorluğunun tahtından evrene haykırıyor âdeta. Endüstriyel ses katmanları ve çığlık çığlığa vokalleriyle devleşen albüm, içinden çıkmak istemediğimiz bir kasırga etkisine sahip. Prodüksiyonunda ise deneysel hip hop üçlüsü clipping. ve hardcore punk grubu Code Orange üyelerinden Eric Balderose ile Jami Morgan’ın yapım şirketi Nowhere2Run’ın parmağı var. Cem Kayıran
7- Arlo Parks – Collapsed in Sunbeams
(Transgressive Records)
20 yaşındaki Arlo Parks’ın ilk albümü, kapak görseli ile ressam Jean-Michel Basquiat’ya göz kırpıyor. Söz yazarlığının arkasındaki gücü, küçük yaşlardan itibaren ürettiği şiir ve öykülerden alan Parks, naif ve doğrudan anlatıcılığıyla herkesi yakalayabilme yeteneğine sahip. Korkulardan, tereddütlerden, kalp kırıklıklarından sıyrılabilmek için yarattığı konfor alanında hepimize yetecek kadar yer var. Asena Büyük
6- Loraine James – Reflection
(Hyperdub)
Londralı prodüktör Loraine James, yıllar boyu odasında tek başına klavye emekçiliği yapıp kulüplerde plak çevirdikten sonra Squarepusher ve Aphex Twin gibi ona ilham vermiş isimlerden ödünç aldığı IDM ve glitch kalıplarını, özgür caz ve doğaçlamaya dayalı bir yaklaşımla esnetmiş ve 2019’da yayımladığı Hyperdub etiketli For You And I albümüyle çoktandır hak ettiği itibarı yakalamıştı. Ancak müzisyen tam yollara düşüp zafer turunu atacakken pandemi patladı. Bu hayal kırıklığıyla ve beyaz erkeklerin baskın olduğu bir mecrada Siyah ve queer bir kadın olarak ayakta durabilme kaygısıyla mücadele etmenin en iyi yolu ise kendini en güvenli hissettiği yere, evindeki ekipmanının başına dönüp üretmek oldu. James’in, hayatın kendisine yaptığı blöfü görüp bahisleri artırdığı yeni uzunçaları drill ve R&B gibi yeni ilham kaynaklarıyla genleşen sonsuz bir yaratıcılığın ürünü. Yiğit Atılgan
5- Dry Cleaning – New Long Leg
(4AD)
Florence Shaw aslında bir post-punk grubunun vokalisti olmayı zerre istemiyormuş ama eski okul arkadaşı olan gitarist Tom Dowse’un ısrarı üzerine bir provaya katılıp cep telefonuna yazdığı rastgele metinleri mikrofona okuduğunda ortaya çıkan sihre o da karşı koyamamış. Dry Cleaning’i dinlerken Wire ve Magazine gibi grupları ve 80’lerdeki haleflerini anımsamamak, bu şarkıları daha önce dinlediğinizi düşünmemek imkânsız. İngiliz dörtlüyü aynı gelenekten gelen çuvalla gruptan ayıran şeyler ise, Shaw’un günlük hayata dair bayağı kelimelerden damıttığı absürt ve gerçeküstü şarkı sözleri ve onlara duygu yüklemekten imtina eden sesi. Gitar müziğinin taklit ve geri dönüşüm sebebiyle yerinde saydığı bir dönemde heyecan uyandırabilen nadir albümlerden. Yiğit Atılgan
4- Vanishing Twin – Ookii Gekkou
(Fire Records)
Londralı psikedelik pop beşlisi üçüncü albümünde, 2019’a tarihlenen bir önceki uzunçaları The Age of Immunology’den daha coşkulu ve renkli bir biçimle karşımızda. DNA’sında kolektif bilinç, açıklık ve optimizmi buluşturan grup; kozmik duyarlılığı ve yapay zekâ referanslarını vokalist Cathy Lucas’ın sözleri ve Broadcast’ten de bildiğimiz Phil MFU’nun spoken-word performansıyla esprili ve sıcak bir biçimde ele almış. Devinimlerle sürekli kendini inşa ediyormuş gibi duyulan enstrümantasyon, bütünlüklü ve detay odaklı sound, Valentina Magaletti’nin tekstüre ritimleri, birbirine pürüzsüzce iltifat eden synthler, Susumu Mukai’nin dingin ve dinamik bas yürüyüşleriyle Vanishing Twin yine eklektik diyarlara doğru keşfe çıkarıyor. Zeynep Naz Günsal
3- The Bug – Fire
(Ninja Tune)
Kevin Martin; küresel gündemden, yavaş yavaş kemirip bitiren iç sıkıntılardan, birikenlerden, baskılardan bunalan bünyeleri silkeleyip kendine getirmek için bir kez daha görevde. Yanına Daddy Freddy, Moor Mother, Flowdan, Roger Robinson gibi kadim dostlarını alan The Bug, bir distopya manifestosuyla isyan bayrağını göklere çekiyor. İç organları titreten basları ve “hiç bitmesin” dedirten ses döngüleriyle diş sıktıran bir öfkenin türlü şekillerde dışavurumunu yapıyor 14 şarkılık akışında. İsmiyle müsemma, ateş gibi bir albüm. Cem Kayıran
2- Ben Lamar Gay – Open Arms to Open Us
(International Anthem)
“Çok yönlü müzisyen”in sözlük karşılığı olabilir Ben Lamar Gay. Chicago caz sahnesinde türlü iş birlikleriyle yıllardır bohçasında biriktirdiklerini peşi sıra ortaya çıkardıktan sonra yepyeni harikalarla çıkageldi 2021’in son düzlüğünde. Herhangi bir janrdan bahsetmeye gerek yok, başlı başına zamanlar ötesi bir ifade biçimi olarak ele almak lazım Open Arms to Open Us’ı. Sınırların anlamsızlaştığı, uçsuz bucaksız bir oyun alanı. 16 şarkının her biri kendine özgü karakterlere sahip ama birbirlerini kusursuz bir şekilde tamamlıyorlar. Özgür doğaçlamacı kimliğinin şarkı yazımında ve düzenlemelerde kaybolmaması, Ben Lamar Gay’in ikinci “resmî” albümünün akışkanlığını mümkün kılan sihirli dokunuş belki de. Sözlerinin ağırlığına rağmen sindirimi hiç de zor olmayan bir iş. Cem Kayıran
1- Tirzah – Colourgrade
(Domino Recording Co)
Londralı müzisyen Tirzah, sıra dışı R&B moleküllerini aynı kapta topladığı 2018 çıkışlı ilk albümü Devotion’ın ardından gelen Colourgrade’de, sonik dağarcığını zenginleştirmek niyetiyle yeni elementlerin peşine düşüyor. İki çocuk annesi, taze bir ebeveynin; bedeninden başlayıp bebekleriyle, partneriyle kurduğu ilişkiler üzerinden hayatının güncel akışını içten sözler ve avangart tınılarla ifade ettiği, büyüleyici bir şarkı koleksiyonu bu. Islıklar, mırıltılar ve başkaca muğlak seslerin kol gezdiği, kapkaranlık fakat asla tekinsiz hissettirmeyen, tanıdık bir yerlere götürüyor. Belki de anne karnı buna benziyordur. İlayda Güler
BONUS:
Sault – NINE
(Forever Living Originals)
Geçtiğimiz iki yıla dört süper albüm sığdıran İngiliz yarı anonim müzik kolektifinin 23 Haziran’da yalnızca 99 gün için dinlemeye açtığı NINE albümünü dinleyebilenler ne şanslı. Londra’daki (Siyah ve Siyah olmayan) toplulukların ortak müzikal kültürünü yankılayan, travmaları iyileşmeye bağlayan ve grubun vokali sevgili Cleo Sol’le ortak üretimlerine bayıldığımız Little Simz’in katkısını da barındıran, leziz bir kayıt. Bakalım ne zaman ne şekilde geri dönecek. İlayda Güler
Değerlendirme: Asena Büyük, Ant Arın Şermet, Aylin Güngör, Berk Çakmakçı, Berk Sayan, Biçem Kaya, Cansu Çubukçu, Cem Kayıran, Deniz Bankal, Deniz Kuzuoğlu, Doruk Karaca, Ekin Sanaç, Engin Ertan, Esin Çalışkan, İlayda Güler, J. Hakan Dedeoğlu, Mehmet Ağaoğulları, Mehmet Ekinci, Mine Metin, Suzi Asa, Ümit Üret, Yeşim Unan, Yiğit Atılgan, Zeynep Naz Günsal
