Uzun bir aranın ardından İstanbul’a dönecek Alexander Hacke ve Danielle de Picciotto ile ortak üretim pratiklerinin zamanla dönüşümü ve ses - mekân etkileşimini nasıl deneyimlediklerine dair.
Ozan Yoleri ve Ahsen Eroğlu ile filmin “başlangıç” sürecinden yaratılan tanıklık alanlarına, bazen bir duvar yazısından hayatın sınırlarına uzanan bir sohbet
“Resimlerimin, ya iki saniye sonra ilgisiz ve / veya hayal kırıklığına uğramış bir şekilde çekip gitmenize ya da orada durup tamamını okumaya mecbur hissetmenize sebep olması fikrini seviyorum.”
Dorothy Sing Zhang, kitabı Like Someone Alive'da bir mecburiyet olan uykunun yaşamla bağlantısını, egonun kontrol dışı olduğu bu süredeki teslimiyet hâli ve gizemi inceliyor.
Sanatla doyabilmenin iki temel yolu var gibi görünüyor; hâlihazırda var olan maddi ayrıcalıklarını kullanmak ya da başka işlerin peşinden giderek, kendi sanatını sponsorlamak. Peki ama nasıl?