Çoğumuzun dergi karıştırma motivasyonu genellikle ilgisini çeken konulara öncelik vermek, çoğu sayfanın yalnızca görsellerine bakmak, bazılarınınsa spotlarını okuyup geçmekten ibaretken ve sene 2013, yani ekmeğin bile bakkaldan değil internetten alınabileceği bir yılken, kim karıştırdığı dergide karşısına çıkan bir Cameron Diaz yazısı okumak ister?
Hadi röportaj olsa belki nasıl biri?, neler anlatmış? filan gibi motivasyonlarla en azından kısa cevaplı birkaç sorusunu okursun ama bahsettiğimiz Cameron Diaz hakkında bir yazarın düşünceleri ya da kendisi hakkında topladığı bilgileri paylaştığı bir yazıysa, kimse kusura bakmasın ama Cameron Diaz yüzde doksanımızın ilgisini çekmiyor.
Böyle bir genellemeyi de nerden çıkardın! diyerek bana darılanlar ya da bu düşünceme katılmamak için elinden gelen gayreti göstererek bana gıcık olmaya çalışanlar da boşuna kendini kandırmasın. Belki biraz yersiz bir iddia olabilir ama yine de iddia ediyorum ki, Cameron Diaz’ın kariyeri ya da ne kadar hırslı bir insan olduğu, burcu, Yankees’i mi tuttuğu filan gibi bilgiler hemen hiçbirimizin ilgisini çekmiyor. Cameron Diaz da bana gücenmesin, onun bir suçu yok, bazı ünlüler için de böyle hissedilebilir bu hayatta.
Bir Meryl Streep değil
Bir dönemin en güzel kadınlarından biri olduğu için sinemadaki varlığı günden güne artan ve çoğunlukla güzelliği nedeniyle pek çok yapımcı ve yönetmenin işe aldığı bir oyuncuysanız, zaten oyuna, çok sayıda çirkin burunlu olduğu için karakteristik bir yüze sahip diye adlandırılıp sevilen kadın oyuncudan bir sıfır geride başlıyorsunuz. Bu kaçınılmaz. Herkes kendini, içten içe Meryl Streep’i sevmek zorunda hissediyor. Çünkü o olağan, çünkü o sokaktaki kadın, çünkü o annenizin bir arkadaşı, babanızın gıcık patronu, çünkü o herhangi birinin hatlarıyla dünyaya gelmiş.
Cameron Diaz ise doğuştan sıradışı, doğuştan güzel. O hemen şanslı ilan edilen, hemen güzel olduğu için bir yere geldiği düşünülen, hemen bir ortama girdiğinde sevgilinizin dönüp baktığı için kavga çıkartacağınız kadın. Şimdi bu şans mı, lanet mi? Soruyorum…
Hem şanslı addedip, hem de ona üzülmek de nedir diye üzerime yürüyenler de olabilir elbette. Bunun nedenini ben de bilmiyorum. Ayrıca bana ne! Dünyalar zengini Cameron Diaz’a üzülecek hâlim yok. Kaldı ki kötü bir oyuncu olduğunu da düşünmüyorum. Hattâ güzel kadın imajından vazgeçerek oynadığı Being John Malkovich ya da güzel kadın imajıyla dalga geçerek oynadığı Vanilla Sky’daki performanslarıyla da sadece güzel bir kadından fazlası olduğunu, bana değil oyunculuktan anlayan hemen herkese kanıtladı.
Hemen herkes diyorum çünkü eminim hala Cameron Diaz’ı yeterli bulmayanlar da vardır. Ben de zaten O bir Meryl Streep’ti ama siz onu sadece güzel biri olduğu için yeterince ciddiye almadınız ve hor gördünüz! diye bağırıp ağlayarak masanın üstündeki burbon şişelerini devirmiyorum. Ama yani kadını azıcık taktir etmekte de bir zarar görmüyorum açıkçası.
Berbat filmlerde oynadı
Yalnız gerçekten Cameron Diaz’ı taktir etmeye çalışan bir insan olarak kendisinin işimi hiç kolaylaştırmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Geçtiğimiz yıl Colin Firth’le başrolünü oynadığı Gambit adlı, senaryosu Coenler imzalı olmasına rağmen gerçek bir felaket olan filmde, dünyanın en korkunç Güneyli aksanını yaparken örneğin, beni hiç mi düşünmedi? Ya da Knight and Day’de Tom Cruise’la karşılıklı tıpkı o çok havalı günlerimizdeki gibiyiz hâli neydi? Ben söyleyeyim, havalı filan değil, epey üzücüydüler… Yine de Cameron Diaz, sadece cesur bir kadın olmaktan asla vazgeçmediği için bile benzerlerinden ayrı tutulmayı hak eden biri.
Cameron Diaz’ın gözüme girdiği ânı hatırlıyorum: The Sweetest Thing adlı dünyanın en hafif romantik komedilerinden birinde, bir aynanın karşısında durmuş sarkmaya başlayan memeleri hakkında konuşuyordu. Yanında Christina Applegate vardı. Karşılıklı memelerini sıkılaştırıp serbest bırakıyor ve aradan geçen yılların vücutlarında yarattığı değişimi hayretle karşılıyorlardı. Örneğin bu sahne, Sandra Bullock’un ancak Oscar kazandıktan sonra oynamaya cesaret edebileceği bir sahneydi. Ya da bu en basitinden, güzel ve ateşli yıldız imajına sahip pek çok kadın oyuncu için ticari açıdan tam bir felaket olarak adlandırılabilecek bir sahneydi.
Ama Cameron Diaz, orada, o aynanın karşısında durmuş, artık eski sıkı memelere sahip olmadığını tüm dünyaya ve Hollywood’daki yapımcılara âdeta haykırıyordu… Şimdi böyle anlatınca ben de bir yükseldim kendisine. Sanki şu an Cameron Diaz hakkında bir yazı okuyabilirim gibime geliyor. Yani hızlıca bir tararım o yazıyı gözlerimle en azından.
Mankenden oyuncu mu olur!
Cameron Diaz aşırı seksi bir modelken, tam da podyumdan sinemaya geçiş yapacak aşırı seksî bir model için yazılmış bir rolle, The Mask’teki Tina Carlyle’la karşımıza çıktığında, kimse Diaz’ın bir sonraki rolünün David Mamet’in aynı adlı oyunundan uyarlanan The Last Supper’daki ruh hastası arkadaş grubunun, hiçbir şeyiyle öne çıkmayan alelade bir üyesi olan Jude olacağını da tahmin edemezdi. Ama Diaz, henüz yaptırmadığı burnu ve resmen iyi bir oyuncuya verilmesi gereken bir rolü almış ve dahası, kariyerine bu şekilde bir rolle devam etmeyi seçmiş bir oyuncu olarak karşımızdaydı.
Bakın gerçekten kendisini aklamaya çalışmıyorum ama insan kariyerinin hemen başında üst üste Danny Boyle, Terry Gilliam ve Oliver Stone’la çalışıyorsa orada şanslı güzel olmaktan fazlası olmalı. Kariyerinin en parlak döneminde, Spielberg’ün Minority Report’unun yalnızca bir sahnesinde, otobüsteki yolculardan biri olarak görünüp filmdeki tüm varlığının bununla sınırlı olmasının da kesinlikle ilginç bir hikâyesi vardır diye düşünüyorum.
Demek istediğim tek bir şey var: Cameron Diaz gibi tipler ilgimizi çekmiyor, evet. Çünkü kimse kalabalık arkadaş grubuna Bugün bir Cameron Diaz filmi mi izlesek? gibi bir öneriyle gelmez. Ama demek istediğim, bunun Cameron Diaz’ın ilginç biri olabileceği gerçeğini ortadan kaldırmaması… Yalnızca bu!
Hadi ama dostuuum, tanrı aşkına! Ona bir şans ver, ha?
