Her haftasında heyecan verici albümlerin peşi sıra yayınlandığı 2015’in en iyi 100 albümünü sıraladık!
Müzikseverler için 2015 fazlasıyla doyurucu bir yıl oldu demek çok da yanlış olmaz. İlk günlerinden aralık ayının ortalarına kadar sürekli etkileyici albümlerle karşılaştığımız 2015’te yayınlanan albümler arasından yaptığımız seçkiyi 100 albümle sınırlandırırken bile zorlandık! Heyecan verici geri dönüşlerin, etkileyici ilk albümlerin ve farklı müzikal etkileşimlerin izlerini ilk kez yansıtan albümlerin bol miktarda yer aldığı “2015’in en iyi 100 albümü” listemizde bir numarada da bir “ilk albüm” bulunuyor.
100- Time Wharp – Time Wharp
(Astro Nautico)
Patrick Loggins, Time Wharp ile, minimalist, ambient, caz etkileşimli dans müziği içerisinde oranları çok doğru ayarlıyor ve kendisine ileride devam edebileceği pek çok farklı yol açıyor. D.C
“Cole Dub”
99- Songhoy Blues – Music in Exile
(Transgressive Records)
Music in Exile evini terk etmek zorunda kalmanın acısını anlatırken bir anda neşeli bir hale bürünebilen geçişleriyle yaşamın gerçeklerini bilmediğimiz bir dilde anlatıyor. A.T.
98- Metz – II
(Sub Pop)
Olur da çok sinirlenir, bir şeyleri kırıp dökmek isterseniz, bir şekilde harekete geçmeden önce ikinci Metz albümünü açmayı unutmayın! C.K.
97- L’Orange & Jeremiah Jae – The Night Took Us in Like Family
(Mello Music Group)
Sinematik örnekleme ustası L’Orange’ın yapımcılığını üstlendiği ve Jeremiah Jae’nin sakin bir mırıltıyla yön verdiği albüm, gangster rap’i dumanlı caz salonlarının çekici dünyasına iteliyor. L.A.
96- Mac DeMarco – Some Other Ones
(Bağımsız)
Bu sene yayınladığı dördüncü albümünü gölgeleyecek mükemmellikteki enstrümantal parçalarıyla Mac DeMarco, gitarlar ve synthlerle sakinliğin hâkimiyet kurduğu Some Other Ones albümüyle bizi âdeta kendine hayran bıraktı. B.D.
95- Synkro – Changes
(Apollo)
Manchester’lı ambient/elektronika prodüktörü Synkro’nun analog synthlerle fütüristik bir derinliği yakaladığı albüm, belki tını açısından çok özgün değil ama prodüksiyon kalitesiyle karşısında ancak şapka çıkarılır. Z.K.
94- Bilal – In Another Life
(eOne Music)
Müziğini “Bilgisayarın kafasını karıştıracak bir müzik yapmak istiyorum” diye tanımlayan Bilal, sadece bilgisayarları değil bizi de şaşırttı. In Another Life sindirilmesi güç ama sindirince de ağızda hoş bir tat bırakan bir kayıt. A.T.
“Satellites”
93- Lightning Bolt – Fantasy Empire
(Thrill Jockey)
Fantasy Empire, her anı aşırı uçlarda dolaşan Lightning Bolt yolculuğunun belki de en rahat (!) dinlenebilen albümü. C.K.
92- Rafael Anton Irisarri – A Fragile Geography
(Room 40)
Besteci, prodüktör ve multi-enstrümantalist Rafael Anton Irisarri’nin deneysel ambient, dron ve modern klasiğin sarsıcı bir karışımını sunduğu albümünde, Amerika kıtasını coğrafi açıdan esin kaynağı alıp, kişisel, politik, sosyal ve kültürel açıdan kendisini zorlayan bölgelerin üzerine gidişi ve böylelikle yaşadığımız dünyadaki karşıtlıkları sesle anlatma yetisi, tek kelimeyle büyüleyici. Z.K.
91- The Internet – Ego Death
(Odd Future Records)
Bu yılın en şaşırtıcı albümlerinden biri Ego Death, aynı anda hem ana akıma hem de akım dışındaki müzikseverlere doğrudan hitap edebilen, ilginç bir çalışma. C.K.
90- Public Service Broadcasting – The Race for Space
(Test Card Recordings)
Özellikle Büyük Britanya’nın en çok konuşulan albümlerinden biri olan Public Service Broadcasting’in ikinci albümü The Race for Space, 1950’lerde Rusya ve Amerika arasındaki uzay temalı rekabetten ilham alarak yaratılmış. B.D.
89- Project Pablo – I Want To Believe
(1080p)
Kanadalı prodüktör Patrick Holland’ın ilk uzunçaları, melodik dans müziği, house, disko ve hafif müziğin kesiştiği noktada, dolgun bas ve keskin saksafonlarla huzurlu bir keyif sunuyor. L.A.
88- Low – Ones and Sixes
(Sub Pop)
İlk kez dinledikten sonra kolay kolay aklınızdan çıkmayacak olan Ones and Sixes, Low’un muhtemelen 2000’li yıllarda yayınladığı en çarpıcı albüm. C.K.
“Into You”
87- Action Bronson – Mr. Wonderful
(Atlantic)
Action Bronson funk, R&B, rock ve nice türden etkileşimlere yer verdiği son albümü Mr. Wonderful’da tek derdinin eğlenmek ve eğlendirmek olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. C.K.
86- Westkust – Last Forever
(Run For Cover, Luxury)
Buram buram İsveç ve C86 kokan melodileri My Bloody Valentine EP’lerine yakın bir punk enerjisiyle birleştiren, yılın en iyi noise-pop albümü. B.Ç.
“Dishwasher”
85- Domenique Dumont – Comme Ça
(Antinote)
Parisli Domenique Dumont, Comme Ça isimli ilk albümünde dub, tropicalia, bossa nova’yı mikro ritimler ve naif melodilerle birleştirip plajda sakin sakin içilecek bir smoothie’ye dönüştürüyor. D.C.
“L’Esprit de l’Escalier”
84- Ought – Sun Coming Down
(Constellation Records)
Kanadalı grup Ought, kendisinden önceki jenerasyonların post-punk gruplarının izinden emin adımlarla ilerlediği kariyerinin ikinci uzunçalarında mümkün mertebe kendini tekrar etmemeye özen gösteriyor. C.K.
83- Ibeyi – Ibeyi
(XL)
Ibeyi karışık etnik kökenini müziğiyle birleştirerek uzaklardan gelen tınıları kendine has ögelerle harmanlayarak bizle buluşturdu. A.T.
82- The Holydrug Couple – Moonlust
(Sacred Bones)
Dingin synthleri ve sakin vokallerinin öne çıktığı parçalarıyla Holydrug Couple, psikedelik etkileşimli Moonlust ile bu yıl en çok dinlediğimiz albümlerden birini yayınladı. B.D.
“Atlantic Postcard”
81- Natalie Prass – Natalie Prass
(Spacebomb Records)
Natalie Prass, kibar ve tiz vokallerinin melodik öncülüğünde ilerleyen, zengin bir chamber pop zeminin üstüne kurulmuş, kırgın ve melankolik olduğu kadar da neşeli bir soul albümü. L.A.
“It Is You”
80- Deafheaven – New Bermuda
(Anti-)
Son yılların en dikkat çekici metal gruplarından Deafheaven, bildiğiniz metal gruplarından biri olmadığını atmosferik anlarla bezeli albümü New Bermuda ile bir kez daha ispat ediyor. C.K.
79- Jac Berrocal, David Fenech, Vincent Epplay – Antigravity
(Blackest Ever Black)
Efsane trompetçi ve besteci Jac Berrocal, Fransız avangart müzik sahnesinden gitarist, şarkıcı/besteci David Fenech’le görsel artist ve ses tasarımcısı Vincent Epplay’in bu ortak albümünde, doğaçlamalarla evrilen serbest caz, ambient ve punk ruhlu rock’la elektronik sesler birbirine girince, kulaklarımız için olduğu kadar ruhumuz için de rengârenk bir evren çıkıyor karşımıza. Z.K.
78- Unknown Mortal Orchestra – Multi-Love
(Jagjaguwar)
Parçalarında sıkça doğu kültüründen öğelere rastladığımız son albümleri Multi-Love ile önceki albümlerinden sıyrılan Unknown Mortal Orchestra, vokalist Ruban Neilson’ın önderliğinde 2015’in en çok konuşulan gruplarından biriydi. B.D.
“Can’t Keep Checking My Phone”
77- Autre Ne Veut – Age of Transparency
(Downtown)
İnternet ve “paylaşım” ekonomisi hepimizi kaygılı yaratıklara çevirdi. Bu cehennemi “aşırı” duygusal vokal performansıyla en güzel dile döken de Arthur Ashin oldu. B.Ç.
76- Shamir – Ratchet
(XL Recordings)
Shamir’in çıkış albümü Ratchet, gençliğin arsız güvencesinde şekillenmiş dans ve pop müziğinin tarihini kucaklarken, vokallerinin şekerli özgünlüğüyle kulakta yer eden bir elektropop derlemesi. L.A.
75- Colleen – Captain of None
(Thrill Jockey)
Fransız müzisyen Colleen, altıncı uzun çalarında yine tek başına bir orkestraya bedel düzenlemelere, kimi zaman kırılgan ama her anında keyif veren şarkılara yer veriyor. C.K.
74- Disappears – Irreal
(Kranky)
Shogaze ve krautrock türünün favori gruplarından Disappears, iki senelik boşluğu doldurdukları Irreal albümüyle uzun dakikalar süren şarkılarında baslar ve gitarlarda yine ısrarcı. Parçalardaki karakteristik vokaller, Disappears özleyenler için birebir! B.D.
“Halcyon Days”
73- Alessandro Alessandroni – Industrial
(Dead-Cert Home Entertainment)
1960’lardan beri deneysel akustik kayıtlar yapan ve bu alanda efsane nitelemesini en çok hak eden müzisyenlerden biri olan İtalyan besteci/multi-enstrümantalist Alessandro Alessandroni’nin 1976’da yaptığı ama bu yıl ilk kez yayınladığı synth ağırlıklı elektro-akustik kayıtları, yansıttığı minimalizm ve ses kalitesiyle kendine bu alanda özel bir yer açıyor. Z.K.
“Amperometri”
72- Ratatat – Magnifique
(XL Recordings)
Ratatat deyince akla gelen ilk parça olan “Wildcat”teki gitarların, yine enerjik bir şekilde yer aldığı Magnifique, grubu özleyenler için sıkı bir geri dönüş albümü oldu. B.D.
71- La Luz – Weirdo Shrine
(Hardly Art)
La Luz’un, sörf ve garaj türündeki ısrarının en iyi şekilde sonuçlanan örneği olan Weirdo Shrine albümünün prodüktörlüğünü Ty Segall’ın yapmış olduğunu da hatırlamakta fayda var. B.D.
“Sleep Till They Die”
70- C Duncan – Architect
(FatCat Records)
C Duncan, Glasgow’da klasik müzik içine doğuyor, piyanodan kemana birçok enstrümanı öğreniyor ve odasında kaydettiği akıllı uslu lo-fi folk albümü Architect’i 2015’te çıkarıyor. D.C.
69- Sir Richard Bishop – Tangier Sessions
(Drag City)
Kariyeri boyunca farklı coğrafyalara ve kültürlere olan hayranlığını müziğine yansıtan Sir Richard Bishop, Tangier Sessions’da Fas müziklerine olan ilgisini eşsiz gitar çalışıyla birleştiriyor. C.K.
68- Stealing Sheep – Not Real
(Heavenly Recordings)
Liverpoollu üçlü Stealing Sheep’in nisan ayında yayınlanan albümü, özellikle synth pop sevenleri kalbinden vuracak hiti “Not Real”la dikkatleri çekmeyi başardı. B.D.
67- Colin Stetson & Sarah Neufeld – Never Were the Way She Was
(Constellation Records)
Baştan sona tek seferde kaydedilmiş olan bu etkileyici albüm, uzun süredir birlikte müzik icra eden saksafon virtüözü Colin Stetson ve yaylı çalgılar ustası Sarah Neufeld’in güçbirliğinin atmosferik ve dokunaklı anlarla dolu meyvesi. C.K.
66- Ghost – Meliora
(Loma Vista Recordings)
Son yılların en dikkat çekici metal gruplarının başında gelen Ghost, gizemli ve heyecan verici anlarla dolu albümünde Madonna, Eagle Eye Cherry ve Robyn gibi isimlerle çalışmış prodüktör Klas Åhlund’un müdahaleleriyle en cilalı haliyle karşımıza çıktı. C.K.
65- Pond – Man It Feels Like Space Again
(EMI)
Pond’un üçüncü albümü olan Man It Feels Like Space Again, grubun bir anlamda psikedelik rock türüyle pop müziği buluşturduğu albüm olarak düşünülebilir. B.D.
64- Floating Points – Eleania
(Pluto, Luaka Bop)
Floating Points ilk albümü Eleania’da, tanıdık Rhodes dokunuşlarıyla ve zamansız synthesizer örgüleriyle, ambient, post-rock ve elektronika türlerini zarif bir şekilde birleştiriyor. D.C.
63- Jessica Pratt – On Your Own Love Again
(Drag City)
Jessica Pratt’in garip vokalleri ilginç bir şekilde folk müziğe çok yakışıyor ve albümünü dinleyeni karmaşık duygular içinde bırakıyor. A.T.
62- Kendrick Lamar – To Pimp a Butterfly
(Top Dawg Entertainment)
Kenrick Lamar’ın ikinci uzun çaları, insanı kültürel ağırlığının altında ezebilen, hip hop’a uzun zamandır duymadığımız telaşlı caz ve soul ezgileriyle, Lamar’ın ağzından ustalıkla dökülen gururlu ve karanlık bir kargaşa. L.A.
61- Earl Sweatshirt – I Don’t Like Shit , I Don’t Go Outside
(Tan Cressida)
İki yıl önce yayınladığı ilk albümü Doris ile birlikte radarımıza giren genç hip hop sanatçısı Earl Sweatshirt’ün ikinci albümü, deneysel hip hop sevenlerin uzun süreler boyunca dönüp dönüp dinleyeceği, yer yer şaşkınlık veren detaylarla dolu. C.K.
60- Blur – The Magic Whip
(Parlophone Records)
12 yıl aradan sonra gelen The Magic Whip, beklentilerimizin ötesinde bir albüm oldu ve günümüz rock müziğinin özel albümleri arasında yerini aldı. A.T.
59- Django Django – Born Under Saturn
(Because Music / Ribbon Music)
Django Django son albümünün başarısının verdiği gururla, İngiliz indie müziğini eski şaşaalı günlerine kavuşturabileceği beklentisini doğuruyor. A.T.
58- Foals – What Went Down
(Warner Bros.)
Yannis Philippakis’in vokalleri başta olmak üzere, bu albümde daha agresif bir tavırla karşımıza çıkan Foals, özellikle albüme ismini veren parça “What Went Down”la Foals hayranlarını tatmin etmeyi başarmıştı. B.D.
57- Son Lux – Bones
(Glassnote Records)
Bones grubun dördüncü albümü ancak özellikle şarkıların altında gizli yatan tınıları ve aykırılığıyla Son Lux’u daha keskin bir kişiliğe büründüren ilk albüm oldu. A.T.
“Change Is Everything”
56- US Girls – Half Free
(4AD)
Chromatics şarkılarını kasvetli bulanlar, Half Free‘yi dinleyince şaşırıp kaldılar; karanlıklar kraliçesinden kâbusların en güzeli karşımızda. E.S.
55- Moon Duo – Shadow of the Sun
(Sacred Bones Records)
Moon Duo’nun alışık olduğumuzdan daha yüksek ritimli parçalarının yer aldığı olan Shadow of the Sun, bu sene dönüp dönüp dinlediğimiz albümlerden biri oldu. B.D.
54- Sleaford Mods – Key Markets
(Harbinger Sound)
Bir önceki albümleri Divide & Exit ile birlikte artık daha emin adımlarla ilerlediklerini ispat eden Sleaford Mods ikilisi, Key Markets ile âdeta kendi türlerinin en iyisi olduklarını Andrew Fearn’ün yükselen ritimleri ve Jason Williamson’ın daha da öfkeli vokalleriyle belli etti. B.D
“Face To Faces”
53- Nicola Cruz – Prender el Alma
(ZZK Records)
Ekvadorlu müzisyen Nicola Cruz’un senenin ikinci yarısında yayınladığı albümü, Güney Amerika’ya has müzikal alışkanlıkları, modern yaklaşımlar eşliğinde sunuyor. C.K.
“La Cosecha”
52- The Membranes – Dark Matter / Dark Energy
(Cherry Red)
26 yıl aradan sonra müzik sahnesine sağlam bir dönüş yapan efsane post-punk grubu The Membranes, yeni albümüyle şarkıların içerdiği ses çeşitliliği açısından gerçek bir macera önerirken, karanlık madde ve karanlık enerji gibi uzayın bilinmezliklerini aşk, sevgi ve ölümün metaforu şeklinde kullanarak felsefi temeliyle de etkisi çok yoğun bir kayıtla karşımızda. Z.K.
51- Ricardo Dias Gomes – -11
(Bağımsız)
Uzun yıllar Caetano Veloso’ya eşlik etmiş olan Brezilyalı müzisyen Ricardo Dias Gomes’in ilk solo albümü -11, baştan sona zamansız ve dinleyicisini başka âlemlere davet eden parçalarla dolu, karanlık ve hafif dokuların eş miktarda kendini hissettirdiği bir albüm. C.K.
“Voei”
