Yakın zamanda keşfettiğimiz, etkilendiğimiz ve paylaşmak istediğimiz müziklerden bir seçki.
Fevri ve kararlı bir üçlü: Useless Eaters
Yazı: Busen Dostgül, İllüstrasyon: Mark Hale
2009’dan bu yana oldukça dağınık bir şekilde müzik yapan dört arkadaşın sonradan üç kişi kalmasıyla şu anki halini alan San Franciscolu Useless Eaters, son EP’si Temporary Mutilation ile dikkatimi çekmeyi başardı. Scraper grubunun davulcusu Miles Luttrel’la birlikte vokalist Seth Sutton ve basçı Brendan Hagarty’nin oldukça serseri hallerine şahit olduğumuz kayıtları Southpaw, Castle Face, Shattered, Jeth-Row, Jolly Dream, Tic Tac Totally! gibi plak şirketlerinden yayınlanmıştı. Ty Segall, Thee Oh Sees gibi son dönemde daha karanlık psikedelik ve deneysel bir sound yakalayan isimlerin izinde olduğunu belli eden Useless Eaters’ın karakterini anlamak çok da kolay değil. Zaman zaman Devo’dan etkilendiklerini söyleyen grubun tam olarak temsil ettiği janr hangisi diye düşünecek olursak, cevabım kesinlikle punk olur. Los Angeles’ı birkaç yıldır sarıp sarmalayan garaj türüne göndermeler yapan vokalleri ve gitarların her şarkıda kendine has bir ritimle koşturan davullarla karşımıza çıktığı Useless Eaters’ın son EP’sinde, grubun elinden tutan isimler arasında Avustralyalı post-punk grubu Total Control’dan Mikey Young ve Third Man’den yayınladığı albümle Amerika’da ismini duyuran şarkıcı Kelley Stoltz yer alıyor. Bu arada bu EP’nin Dirty Fences, Acid Baby Jesus, Scraper, Sultan Bathery gibi isimleri de kataloğunda bulundan Slovenly Records’dan yayınlandığını da söylemeyi atlamayayım. Geçtiğimiz aylarda Ty Segall & The Muggers öncesinde sahne alan Useless Eaters’la daha sık karşılaşacağımızı umuyorum.
İç açıcı melodilerin peşinde: Go Dugong
Yazı: Nazlı Dönmez, İllüstrasyon: Naz Tansel
Radarımıza 2015’te yayınladığı A Love Explosion albümü ve daha eskiye uzanan remiksleriyle giren Go Dugong için “elektronik müziğe yeni bir soluk” tanımını yapmak çok abartılı olmaz. Platonik aşka ve aşkın beraberinde getirdiği yanılsamalara adadığı, 60’ların ve 70’lerin İtalyan sanatçılarından bol ilham aldığını söylediği albümü, sıcak ve hafif melodilerin kuvvetli bas vuruşlarıyla birleştiği dinamik bir müziğin habercisiydi. “A Sea of Love”, “Christmas Angel” gibi klasik parçaları sürpriz bir şekilde yoğuruşu öne çıkıyordu.
Milano menşeli Go Dugong şimdilerde 90’ların taze house müziğini hip hop tınılarıyla harmanlayan, iç açıcı melodilerin peşinde. Her ne kadar projesini “tek kişilik” olarak tanımlıyor da olsa, en az kendisi kadar eklektik olan LIFE & LIMB, Sun Glitters, Slow Magic ve Welcome Back Sailors gibi isimlerle yaptığı işbirlikleriyle geliştirdiği tarzı, Go Dugong’u daha da ilgi çekici kılıyor. Was ve White Sun EP’sini dinlediğinizde zenginleşen sesini fark etmemek mümkün değil. Özellikle “Wonder Bro”, “Running Out” gibi kolektif şarkılarında, The Hurts’ün pop tınılarını anımsıyor, Giorgio Moroder ve Daft Punk birlikteliğinin verdiği keyifli enerjiyi duyumsuyorsunuz. Şu sıralar İtalya sınırlarında yıldızı parlayan Go Dugong’un yakın zamanda sesini daha çok duyuracağından eminiz. Eğer yolunuz 19 Mayıs’ta Roma’ya düşerse, kendisini Spring Attitude Festival’da izleyebilir, müzik arşivinize dumanı üstünde bir isim ekleyebilirsiniz.
Oyunbaz, neşeli ve inceden dengesiz: Iglooghost
Yazı: Ege Yorulmaz, İllüstrasyon: Aksel Ceylan
Iglooghost, 19 yaşındaki İngiliz prodüktör, müzisyen ve grafik tasarımcı Seamus Malliagh’ın aktif halde üretim içinde olduğu elektronik müzik projesi. Sanatçı geçtiğimiz aylarda Flying Lotus’un plak şirketi Brainfeeder’dan çıkardığı ilk EP’si Chinese Nü Yr ile müzik kariyerinde dev bir adım atarken, aynı zamanda müzikal tarzında da deneysel ama tutarlı değişimlere gidiyor. Brainfeeder’dan bekleneceği üzere deneysel hip hop ve elektronik tınılarda çalışan Iglooghost, geçmişte Londralı plak şirketi Activia Benz’den çıkardığı kayıtlardaki ağır hip hop dokularından biraz uzaklaşıp Chinese Nü Yr’da daha oyunbaz, neşeli ve inceden dengesiz bir kayıt çıkarıyor ortaya.
Chinese Nü Yr’ı en ilginç kılan özelliğiyse bir konsept albüm olması. Albüm kısaca jelatinden yaratılmış bir kurtçuğun varoluşsal problemleriyle başa çıkışını anlatıyor. Albümün hikâyesi Iglooghost’un yine kendi tasarladığı görsellerle hem çok iyi tamamlanıyor hem de söz konusu kurtçuğa bizi yakınlaştırıyor. Sanatçının EP’de birlikte çalıştığı müzisyenler Mr. Yote ve Cuushe ise yine çok özgün işler yapan, uzun uzadıya keşfedilesi sanatçılar. Hem müzikal hem de görsel alanda oldukça kendine has tarzını oturtmuş Iglooghost’un işleri detaylıca incelenmeye değer. Bugünlerde de ilk Amerika turnesini programlayan müzisyenin adını çok yakında çok büyük işbirlikleri içinde göreceğimizi düşünüyoruz.
Fütüristik funk: STUFF.
Yazı: Cem Kayıran, İllüstrasyon: Barış Şehri
Avrupa’nın en hareketli deneysel müzik sahnelerinden birine sahip olan Belçika’nın son yıllarda en heyecan verici ekiplerinin başında STUFF. geliyor. Antwerpli beşli, baştan sona titizlikle kurgulanmış şarkılarında, tekinsiz ve patlayıcı anlara yer verirken, kendilerine has groove’ları eşliğinde benzerine az rastlanır bir sürükleyiciliğe ulaşıyor. Kimi zaman caz armonilerinden beslenen, hiçbir anında orijinalliğini yitirmeyen üç parçadan oluşan STUFF. isimli EP’sini geçtiğimiz yıl yayınlayan grup, şubat ayında da “Loper” isimli nefis bir single yayınladı.
Poliritmik oyunlar, kozmik ses kırıntıları ve etkileyici enstrüman hâkimiyetleriyle STUFF., herhangi bir türle tanımlaması zor bir müzik icra ediyor. Kendi kayıtlarını ve prodüksiyonları kendileri yapan ve geçtiğimiz aylarda birçok festivalde sahne alan Jaga Jazzist, Trixie Whitley gibi isimlerden önce çalan STUFF.’ın canlı performansları da kayıtlardaki mükemmeliyetçi anlayıştan izler taşıyor. Şarkı yazım sürecinde doğaçlamalara da yer veren ekibin Little Dragon’ın “Pink Cloud” şarkısına yaptığı remiks de harika fikirler barındırıyor. İlk fırsatta STUFF.’ın “fütüristik funk”ına bir şans verin!
