Yeni müzie dair mesaimiz, artısıyla eksisiyle, burada.
Baths – Ocean Death / Anticon
+ Önceki albümlerinde kendi yaşadığı acılardan ve ölüm temasından ilham alan Will Wiesenfeld, Ocean Death’te de bu geleneği sürdürüyor. Oldukça kırılgan bir vokale eşlik eden ve tadından yenmeyecek olan baslar, kendinizi çok üzgün bir hikâyeyi dinlerken aynı zamanda dans etmek isterken bulmanıza sebep oluyor.
– “Fade White” isimli parça, sıradan bir Washed Out şarkısına benziyor. E.B.
Ocean Death
Tune-Yards – Nikki Nack / 4AD
+ Merril Garbus, kulaklardan vücudun her yerine o kadar hızlı nüfuz edebiliyor ki onun enerjisinden kaçabilmek ne mümkün. Kahvaltıda ne yediğinden bahsederken bile sanat yapan, fantezi dünyasının kapılarını aralayıp fırında pişirdiği kan gibi kırmızı vişneli turtadan bir parçada sizin için kesmeyi ihmal etmiyor.
– Bir fantezi ne kadar az insanla paylaşılırsa o kadar hayal dünyasının bir parçası olarak yaşar. Bu Tune-Yards için artık o kadar da mümkün değil ama bu enerjinin bir gün paylaşılabilir olması kaçınılmazdı… S.K.
Water Fountain
Swans – To Be Kind / Mute Records
+ Michael Gira ve ekibi, The Seer gibi karanlık bir albümün ardından, belki de dinlemesi en kolay Swans albümüyle karşımızda.
– Albümden eksiksiz bir performans alabilmek için odağınızın çok dağınık olmadan müzikte olması lâzım, o zaten bir noktadan sonra sizi bir yerlere götürecektir. C.K.
A Little God In My Hands
AYIN KONSER ALBÜMÜ: Foals – Live at Royal Albert Hall / Warner Music
İngiliz grup Foals’un son albümü Holy Fire sonrası çıktığı turne kapsamında verdiği Royal Albert Hall konserinin görüntülü kayıtları, geçtiğimiz yıl yayınlanmıştı. Bu yıl ise Record Store Day için özel olarak konserin ses kayıtları da ayrı bir albümde toplanarak piyasaya sürüldü. Konserde çalınan şarkılar her ne kadar ağırlıklı olarak Holy Fire’dan seçilse de, grubun bugüne kadar yayınladığı diğer iki albümde yer alan şarkılarla da karşılaşıyoruz. Foals’un kurulduğu günden bu yana geçen süre içindeki müzikal devinimlerini tartışmak yerine âna odaklandığımızda, harikulâde bir ses sisteminin hakkı verilerek çalınmış sekiz parçayı Royal Albert Hall’da yer alan seyircinin heyecanı ve coşkusunu hafifçe paylaşarak dinleyebiliyoruz. A.A.
Movement – Movement / Modular
+ Sydneyli üçlü Movement, minimal davulları, kararlı ve karanlık vokalleri, isabetli lirikleri ve gerektiğinde hiç çekinmeden kullanılan elektrogitar sololarıyla beslenen, synth bazlı bir ilk EP ile karşımızda!
– İlk dinleyişte o kadar hafif ve tatlı geliyor ki, negatif bir yanını bulmak bir hayli zor. A.A.
Like Lust
Sharon Van Etten – Are We There / Jagjaguwar
+ Yıllar bizi yollar boyu kovalarken içindeki tüm kırgınlıklarını örten, öfkesinin yerine koyduğu huzura alışamayan Sharon Van Etten, her albümde biraz daha kendi ayakları üzerinde büyüyor. Her tecrübesi her anısı yekpare bir güzellikte.
– Sevmek/Sevilmek arzusunda bisikletinin pedallarını çeviren on yıl önceki kadından farklı olarak hepsine sahip. Ama sorgulama ve büyüme hep sonsuz bir uçsuz bucaksızlık olacak ve bu biraz canınızı yakabilir. S.K.
Your Love Is Killing Me
TOBACCO – Ultimate II Massage / Ghostly
+ Bu kadar dağınık ve kirli bir dans müziğinin çok fazla benzeri yok, TOBACCO kendi kendine yonttuğu bir disiplini en derinine kadar işlemiş.
– Sabah uyandığınızda duymak isteyeceğiniz ilk şey olmayacağı kesin! C.K.
Streaker
Coldplay – Ghost Stories / Parlophone Records
+ Duygu yüklü ve derunî… Sabah uyanır uyanmaz açıp, kendinize kahve koyun ve hazırlanmaya başlayın. Hem sakinleştiriyor hem canlandırıyor.
– Eski çizgisine dönmüş gibi görünüyor. Fakat pek yumuşak bir geçiş olmamış. Bazen o duygusal bağı kurmakta zorlanıyorsunuz. S.U.
Midnight
AYIN GERİ DÖNENİ: Echo & The Bunnymen – Meteorites / 429 Records
1978’de kurulan Liverpoollu grup Echo & The Bunnymen, en son 2009’da çıkardığı The Fountain albümünden sonra 11. albümleri Meteorites ile geri dönüş yaptı. Meteorites’ta albümün prodüktörü Youth, nam-ı diğer Martin Glover’in etkisi fark edilebilecek derecede. Marilyn Manson, Verve, Cult ve Embrace gibi grupların da prodüktörlüğünü yapmış olan Youth, Meteorites’ın üç şarkısının bestecilerinden biri. Yaz günlerinde fazla ağır kaçabilecek bir albüm olsa da hem şarkı sözleri hem de melodiler ve tonlar kişisel yanlar içeren bir albüm olduğunu sezdiriyor. Zira bir ruh hâlinden öbürüne kolaylıkla geçiş yapabilirsiniz. Meteorites’ı samimî bir albüm kılan da bu. A.T.
Market Town
Plaid – Reachy Prints / Warp
+ Hayal gücünüzü zorlayacak güzellikte melodiler, akıl dolu ince dokunuşlar ve üzerinde çok düşünüldüğü belli olan elektronik altyapılar.
– Bir iki şarkıda fazla detaya inilmiş olması sebebiyle dinlerken biraz yorucu olabiliyor. E.B.
Nafovanny
The Black Keys – Turn Blue / Nonesuch Records
+ Albümün geneline yayılan psikedelik tonlar, melankoliyle karışık hisler uyandırıyor. ‘’Fever’’ kendini Turn Blue’nun diğer tüm şarkılarından ayırıyor ve radyolarda sık duyacağımız mesajını şimdiden veriyor.
-Albümün giriş şarkısı ‘’Weight of Love’’, Pink Floyd’un ‘’Breathe’’ şarkısına oldukça benzemekle dikkat çekiyor. Bir şarkı yüzünden bütün albümü de taşlamamak lâzım tabiî. A.T.
Fever
Dream Koala – Earth.Home.Destroyed / Bağımsız
+ Temposunu perküsyonun değil de harika synthlerinin belirlediği, temiz gitar riffleriye bütünleşen naif vokalleri dinlediğimiz, özenle oluşturulmuş kaliteli bir EP.
– Hakikî bir hüzün sizi bekliyor olabilir, dikkatli olmakta fayda var. A.A.
Earth
KESİŞİM KÜMESİ: BRIAN ENO NEREDE, BEREKET ORADA
Başlığa bakıp da tüm yazının Brian Eno hakkında olacağını zannediyorsanız yanılıyorsunuz. Ama yazının başrolünde Brian Eno var, evet. Bu ayın en iyi albümlerinden ikisinin yolu Brian Eno üzerinden kesişiyorsa ustanın adını anmak şart çünkü.
Çeşitli sesler arasında dolaşarak inşa ettiği müziğiyle belli türlerin çok ötesine geçen Owen Pallett, yeni albümü In Conflict’te, yumuşak tınılı gür sesiyle anlattığı kişisel hikâyelerine davet ediyor bizi. In Conflict’in daha ilk andan farkını ortaya koyduğunu söyleyelim. Pallet’ın müziği belki bir öncekine göre daha ağır ama çok daha coşkulu ve güçlü bir tondan yükseliyor. Bunu sadece Brian Eno’ya atfetmek büyük ayıp olur ama albüme pek çok farklı koldan katkıda bulunan Eno’ya özgü seslerin kokusunu albümün tamamında alabiliyoruz dersek de kimse karşı çıkamaz herhalde.
Brian Eno’nun son zamanlarda elinin uzandığı bir diğer proje ise (bir an bile boş durmadığına inancımız tam, değil mi?) Underworld’ün güzel adamı Karl Hyde’la birlikte kaydettiği Someday World. Henüz dinlememiş olsanız bile az önce andığımız isimlerin varlığından ötürü cazibesinden yüzde yüz emin olabileceğiniz Someday World, yeniliklere açık dehaların her şarkıda farklı bir telden çaldığı bir albüm. Bu yüzden albüme tutunmak biraz zor geliyor ilk anda ama Brian Eno ne yapsa kutsaldır, öpüp başımıza koyarız! S.M.
Eno + Hyde – Daddy’s Car
Amen Dunes – Love / Sacred Bones
+ Damon McMahon ya da nam-ı diğer Amen Dunes bu albümü bir gece yarısı karanlığında, gökyüzü ışıklarının denizin üzerini aydınlattığı bir sahil kenarında ve ağaç fısıltıları eşliğinde yapmış olmalı. Her ne kadar doğayla iç içe olsa da bizi kendi karanlığını üzerine örttüğü kırılmış sesiyle buluşturdu.
– Albümü elinizde istediğiniz kadar sallayın, dolaştırın bu bir folk albümü değil. Yakamoz misali parlayan bir şeyler var içinde aceleci olmayın sözlerin yetmediği yerde McMohan’ın sesine kulak verin. S.K.
Lonely Richard
SBTRKT – Transitions / Young Turks
+ EP’nin tamamen enstrümantal olması ve SBTRKT’in müziği üzerinde deneyler yapıyor olması epey sevindirici. Her yaz olduğu gibi bu yaz da birçok festivale konuk olacak olan sanatçı, dinleyicilerini dans ettirmeye devam edecek gibi gözüküyor.
– Bazı şarkıların baştan savma ve bir o kadar da sıradan olması SBTRKT’in yeni albümünden olan beklentilerimizi biraz olsun düşürüyor. E.B.
Hold the Line
Tori Amos – Unrepentant Geraldlines / Universal Mercury Classics
+ Tori Amos’un 14. stüdyo albümü dantel gibi ince ince işlenmiş, her detayına önem verilmiş hissini veriyor. Amos’un sesi ve yeni albümü tam sakin yaz geceleri için
– Art arda çok sık dinlerseniz baygınlık geçirme ihtimaliniz var. A.T.
Wild Way
AYIN TOPLAMA ALBÜMÜ: Django Django – Late Night Tales / Late Night Tales
2001 yılından beri süregelen Late Night Tales kapsamında özel bir toplama hazırlama sırası Django Django’ya gelmiş. İngiliz grup bu toplamada The Beach Boys, Massive Attack, Outcast, TNGHT ve daha birçok farklı müzikal disiplinlere sahip grupları bir şekilde ilişkilendirmeyi başarabilmiş. Gayet yerinde yapılan parça seçimleri ve âni dalgalanmalar yaşanmıyor olması Django Django’nun Late Night Tales toplamasını makul kılan özelliklerden. Sakin bir arkadaş grubu buluşmanızda ya da yorgun bir gün sonrası yaşayacağınız rahatlama seanslarında arkada tınlayacak birşeyler arıyorsanız kaçırmayın. A.A.
Bob James – Nautilus
Sébastien Tellier – L’Aventura / Record Makers
+ Henüz altı ay önce bir albüm yayınlamış olan Tellier, yine fazlasıyla akıcı ve epey çocuksu bir albüm hazırlamış.
– Albümün tamamında sanki tek bir his varmış gibi. Ne iniş var ne çıkış… C.K.
L’Adulte
The Horrors – Luminous / XL Recordings
+ O eski ürkünç hâlinden eser yok şimdi. Daha aklı başında, daha uysal ve daha kaliteli bir The Horrors’la karşı karşıyayız.
– Fazla durağan. Sabrınız yoksa baştan sona dinlemeyin. Mod düşükse ömür törpüsü çünkü. S.U.
I See You
The Antlers – Familiars / Anti Records
+ Geçmiş, geçti. Kapalı camlar ardındaki büyü yerini yalnız bir otel odasında hatalarla yüzleşmeye bırakırken geçmişin sadece sızısı var. “Devam ederken” yola “sadece” kurtulamayacağını (ruhun) “saklarsın”, seninle sonsuza.
– Familiars’la içine melankoli ve fısıltı çöken The Antlers, sert gitar tınılarını ve elektronik müzik çantasını evde bırakmış. Öyle ki içine seveceğiniz ama istediğiniz her an yanınızda taşıyamayacağınız bir hüzün saklamış. S.K.
Palace
Mirah – Changing Lights / Absolute Magnitude
+ Mirah şarkıları müzik türlerinin dışına çıkan nadir sanatçılardan biri. Yeni albümüyle de bu beklentimizi boşa çıkarmadı. Her şarkıda çok farklı altyapılar çıkabilir karşınıza, tek güvenebileceğiniz güzel sesi.
-Albümün hiçbir eksisini bulamamak da bu albümün eksisi… A.T.
Goat Shepherd
