Louder Than War, eski Creation Records patronu Alan McGee ile yeni plak şirketi 359, yolda olan biyografisi ve yeni Liverpool üzerine konuştu…
Creation Records çatısı altında, My Bloody Valentine, Jesus and Mary Chain, Primal Scream, Slowdive, Oasis ve daha nice efsaneyi buluşturan, 90’lar İngiliz müziğinin en etkileyici figürlerinden Alan McGee, yeni plak şirketi projesi 359 ile yeniden aramızda. Alan McGee, Pete Macleol ile genç ve yetenekli John Mccullagh’la çoktan masaya oturdu bile. Uzun süredir beklenen biyografisi Creation Stories de çıktı çıkacak. McGee, bu çılgın yaratıcı gücün neden şimdi ve neden Liverpool’da olduğunu bize anlattı.
Şu an neredesin?
Şu an Londra’dayım, bir editörle buluşmam var. Yarın da Kubricks’in çekimleri için New York’a uçuyorum. Sektörün koşturmacasına uyuyorum diyebilirim. Daha önce hiç buraya gelmemiştim ve çok heyecanlıyım. Film ya da kitap hiç fark etmez, her şey benim için yeni, ben de böylelikle sürecin nasıl işlediğini öğreniyorum.
359 hakkında umutlusun yani? Müzikal anlamda kendini nerede görüyorsun?
Tuhaf ama iyi bir yerdeyiz. 6 yıldır bu işten uzağım ama geçen ayki CD satışları ve indirilme rakamları süperdi. 1 ayda 2 bin 500 kişi benden kayıt istedi, 100’ü de kesinlikle tekrar dinlemeye değerdi. Aklımda bu grupların 20’siyle çalışma fikri var. Bakalım. Henüz yapım aşamasındayız.
“İnsanların hâlâ iyi bir müzik kulağım olduğunu düşünmesi harika bir iltifat, ama günün sonunda ben bu işi sadece keyif aldığım için yapıyorum.”
Yani gerçekten oturdun ve sana gelen tüm grupları dinledin mi?
Evet, ama dürüst olmak gerekirse kimi grupları dört kere üst üste dinlediysem de kimilerinin sonuna bile gelemedim. Ama evet, hepsini tek tek dinledim. İşte, bazıları hiç etkileyici değildi, bilirsiniz. Yapacak bir şey yok! Ama bazıları da gerçekten harikaydı.
Müzik ortamına geri dönüşün büyük bir coşkuyla karşılandı. Sen nasıl hissediyorsun?
İnsanların hâlâ iyi bir müzik kulağım olduğunu düşünmesi harika bir iltifat, ama günün sonunda ben bu işi sadece keyif aldığım için yapıyorum.
359’un yeni kayıtlar beklediğini duyurdun değil mi?
İlk etaptakiler benim yakın çevremden çıktı. Mesela Pete Mcleod en iyi arkadaşlarımdan biridir. İnsanlar onu seviyor, ne zamandır da benimle çalışmak istiyordu, işte oldu! Bence bu sadece bir başlangıç noktası, belki bir sonraki etapta gruplar albümden sonra başka şeylere yönelir. Bu da mümkün, bizim yapmak istediğimiz şey de bu zaten; start vermek.
359’un genç yeteneği John Mccullagh gibi…
Aynen öyle, John çok iyidir. Onunla tesadüf eseri karşılaştım, Babasını tanıyordum. Rotherham’da bir pub’a girdim ve bu çocuğu sahneye çıkardılar. Hiç umudum yoktu ama çocuk o kadar iyiydi ki, aklımı başımdan aldı. O günden beri de dostuz, onunla anlaşma yaptığım için çok mutluyum. Her şey doğru zamanda doğru yerde gerçekleşiyor gibi görünüyor…
359’den başka güzel anlaşma haberleri yok mu?
Liverpool’daki 359 kısa süre önce açıldı, ülkenin her yerinden gruplar ve sanatçıların uğrak yeri olacak. Londra’dan ziyade Liverpool merkezli bir yer olacak. Düşünsene bu kulübü Londra’da açsak bir sürü Oxford’lu sanatçı gelecekti. Ama Liverpool demek, işçi sınıfı demek; hayat dolu bir yer. Britanya’da üç büyük şehir var; Liverpool, Glasgow ve en büyüğü de Manchester. Liverpool’da The La’s ve The Bunnymen var, Manchester’da Joy Division ve Oasis var, Glasgow’da Mogwai ve The Mary Chains var. Bu isimler yeni gruplar için birer idol. Londra’da da bunu başarmanın bir yolu olabilir ama bence en iyi tınılar bu üç şehirden geliyor. Liverpool da bunların içinde benim kişisel favorim, kulübü de o yüzden oraya açıyoruz.
Creation Stories biyografisini de dört gözle bekliyoruz, onda ne durumdasın?
Kasımda çıkıyor ve Pan McMillan’ı zirveye çıkaracak. Şu an düzenleme aşamasındayız. Okuyan birkaç kişiden olumlu geri dönüşler aldım, Pan McMillan da beğendi; yani başlangıç için gayet iyi durumdayız. Bu kitapta daha önce bahsetmediğim birçok şey var, şehvetli hikâyeler falan değil, ama daha önce benim bile kabul etmediğim bir çok “itiraf” var. Bir anlamda kendime ve olayların gidişatını dürüst bir bakışla açıkladığım bir kitap da denebilir.
Hem inişler hem çıkışlar var yani?
Aynen öyle, Los Angeles benim için bir orta yaş krizi gibi bir şeydi, ama kitapta çocukluğum gibi daha önce hakkında hiç konuşmadığım şeyleri de anlatıyorum. Birçoğunu kabullenemediğim için anlatmamışım, ta ki bu kitaba kadar.
Alan, son olarak yeni bir hafta arası ava çıkma ve yeni bir İngiliz rock’n roll grubu bulma ihtimalin nedir?
Açıkçası bunun tekrarlanacağını sanmıyorum, Oasis bir istisnaydı. 359’da beğendiğim, John Robb’un beğendiği ve hepimizin beğendiği tınıları kaydetmeyi seviyorum.
