Kara deliklerden çıkıp Yasemin Mori’ye yeni albümü Finnari Kakaraska‘yı şarkı şarkı sorduk ve çınarların gölgesine uzandık. Berat Pekmezci çizdi.
Uzak diyarlardan getirdiği hikâyelerini doğum gününde yayınlayan Yasemin Mori, üçüncü stüdyo albümü Finnari Kakaraska’yla kendi mağarasından kaçıp, dinleyicisiyle buluşuyor. Denizin, doğanın ve kadınların tüm güzelliği eşliğinde, dayatılanı değil inadına kendi oyununu oynayan Mori, neşeli görünen havasına rağmen aslında hüzün kokan hikâyelerini serbest çağrışımlı biçimde anlatmayı sürdürüyor. Yasemin Mori’ye Finnari Kakaraska‘yı şarkı şarkı sorduk, Kakaraska’dan inciler aldık.
“Ellerimin Karası” – Gecenin karanlığı çökmüş gökyüzünden karanlık sulara, peşine düşen güneşin mürekkebi gölgeler kimler? Neden acını dindirecekler?
Dünyadaki tüm acı, günahlar, varoluş sıkıntısı, evrimin yavaşlığı karşısında modern hayatın hızı, zihnin zıt kutuplar arasındaki seyahati, dualite… Buradaki tüm mücadele bitecek, hepsi geçici ve öğrenmek için var. Bu yüzden de çok değerli. Bir yandan, koca sonsuzluğun yanında insan bazı zamanlar çok ufak hissediyor. Oysa bedenini teslim ettiğin gün bütün evren yeniden senin olacak ya da sen tüm evren olacaksın. Huzur.
“Bitli Kaptan” – Almışız kuzeyin yıldızlarını arkamıza, koskoca bir denizde tüm yalnızlığımızda rahat bırakmayan “simsiyah ordular” gibi saldıran ah! bu bitler. Kurtulmalı mı onlardan yoksa (mümkünse) birlikte yaşamayı mı öğrenmeli?
Bitlerden kurtulamayanlar şarkı olur, beat’leri bol olur, kurtulanlar rahat yaşar! Ben bir bit eğiticisiyim, zora düşerseniz arayın!
“Avcı” – “Orman açıldı kutsal bir armağan gibi”… Güç ve kibrin yola çıktığı yerde, “Kükredi orman dağıldı kuşlar, bulutlar ağlamaya devam etti.” Gerçekten de ava giden avlanacak mı sence?
Avlanıyor bence. Tüketen tükeniyor, büyük resimde her şey yerli yerinde. Hem geçen gün yavru bir fil, dişlerini ölçmeye yeltenen avcısının üzerine oturup, onu ezerek öldürmüş. Sadri Alışık’ın da dediği gibi bu da mı gol değil?
“Elim Tetikte” – İki ayağının bastığı kadar şu şehir içinde bir kara delik, girdap olmuş. Kimler gelsin seninle en dibe, kimler dursun durduğu yerde?
En dibe gidiyorsam kimseleri istemem yanımda…Yok öylemesine akıp gidiyorsam gönlümce, tüm dostlar benimle olsun.
“Kadınlar” – Yılanları tıslayan, dikenleri batan, baş döndüren, kalpleri güm güm attıran, kimdir Yasemin Mori’nin kadınları?
Esrikler, kafası uçmuşlar, içten yanmalı olanlar, durmaksızın hayaller kuranlar, flörtözler, oyuncular, dans edenler, aklı Ay’da olanlar, sevmeyi bilenler.
“Oyna” – Küçük dağları yaratanlara, en doğal hakkı uçmak olanların elinden özgürlüğünü alanlara. Farklı olanı yaşatmayan bu dünyada. Neden “oyna”?
Sana dayattıkları oyunu değil, kendi oyununu “oyna”
Küsüp oturma, şikâyet etme, bir şeyler yap “oyna”
İnadına oyna! Dans olmadan, oyun olmadan doğru olanı, kalbinin gittiği yolu bulamazsın,”oyna”.
Hem martı Jonathan da vasat olanın kabul gördüğü toplumunun içinde göğün en yükseklerine uçuyordu!
“Çınar” – “O bir çınar, yağmur delisi…” Harlanan ateşin etrafında dönerken, etrafa saçtığı bu büyüde bir şarkı armağan etse gecenin ayazına bu ne olurdu?
Mohsen Namjoo – “Nobahari”
“Gel” – Ajda Pekkan’dan duyduğumuz, ne olursan ol gel diye seslenen, aşkını içine sığdıramayan bu şarkının bir filmi olsa ne olurdu da başucundan ayrılmazdı?
Tony Scott’ın True Romance’ı.
“Kim Var?” – Kendi küresi içine hapsolmuş krallar, köklerinden uzaklaşırken önünü kesen bu canavarlar. Arkandaki bu düzen sence neden hâlâ böylesine eşsiz işlemekte?
Kralların kurduğu düzenin üstünde işleyen diğer düzene emanet ettim kendimi. Ben onun için çalışıyorum, o da bana öğretiyor, daha n’apsın?
“Kanatları Gümüş Bir Yavrukuş” – Bunca acı, hâlâ uçmayı bilip de uçamayanlara ve kırılmış kanatlara… Neden Nâzım?
Tesadüfen. Yani duyduğum en güzel şarkıyı en güzel şarkı yapan şefkat ve sevgiyi bu kadar içten ve yalın anlattığı için. Nâzım şiirin gözbebeği ya da safi şiir. Benim için Nâzım bir yana, dünyanın tüm diğer şairleri bir yana.
